Kolejny Scenic ale pierwszy w tej generacji. Milowy skok w porównaniu do starszej wersji. Silnik ten sam co w przejściówce ale karoseria to zupełnie inna bajka. Po pierwsze OCYNKOWANA !!! Nie gnije jak poprzednik. Wygląd to rzecz gustu a wnętrze to wiadro elektroniki i nowych rozwiązań. Można by powiedzieć, że kapie elektroniką z każdego zakamarka. Nawet hamulec awaryjny jest elektryczny. Wszystkie szyby sterowane elektrycznie, lusterka również. Dobrze, że zostawili ustawienia fotela na tradycyjne klamki. Wożenie tyłka w elektrycznym fotelu to moim zdaniem przesada. Ma to zastosowanie tylko w przypadku pamięci ustawień pod różnych kierowców. Prędkość z jakim sobie radzi silniczek jest nieporównalnie gorsza ze zwykłą regulacją. Tu gdzie normalnie jest hamulec ręczny w Scenicu zastosowano przesuwaną "komodę" na szpargały. Zmieścimy tam plecak i beczkę piwa... żart. Pojemny jest bardzo. Nad tym schowkiem są zamontowane dwa podłokietniki wyglądające jak uszy Baseta.
Pod każdym siedzeniem jest wysuwany schowek. Tylko środkowy tylny fotel nie może się tym pochwalić. W poprzedniej wersji pod tylnymi fotelami też były schowki ale trzeba było wypiąć fotel, żeby do niego się dostać.
Pod każdymi stopami znajdziemy schowek w podłodze z funkcją podświetlania. Wykorzystana jest do tego lampka w drzwiach. Klimatyzowany schowek przed pasażerem to już chyba standard.
Deska rozdzielcza fajnie wygląda ale żeby precyzyjnie określić podczas jazdy ile mamy obrotów silnika to raczej uda nam się to w przybliżeniu. Takie wskaźniki jak temperatura, poziom paliwa i obrotomierz - wolę wskazówkowe.
Zastosowana klimatyzacja manualna budzi kontrowersję. Jedni wymagają automatycznej klimy chociaż jej nie potrafią obsłużyć a inni biją brawo i twierdzą, że jest mniej awaryjna i prostsza w obsłudze. Ja również wolę manualną klimę. Nie zależy mi na szpanie klimatronikiem a wolę w gorące dni nie zajmować się ujarzmianiem rozszalałego wentylatora dmuchającego prosto w zamrażalnik i w moje gardło bo akurat czujniki tam właśnie skierowały strumień lodowatego powietrza. Mogę iść prosto do lekarza.
Silnik - standardowa usterka - koło zmiennych faz rozrządu do wymiany. Dynamika silnika nie powala. Przydało by się troszkę więcej mocy a na niskich obrotach wyprzedzanie to głupota. Spalanie na granicy 7 litrów to wynik pozytywny / przeciętny. Bardziej denerwuje mnie brak możliwości otwarcia tylnej klapy. Zastosowano tam silniczek podciągający przekładnią ślimakową zapadkę, która odpuszcza zamek. Gorzej jak nagle zabraknie prądu i jak w tym przypadku trzeba ciągnąć za sznurek. Silniczek działa, mikrostyk również łączy ale gdzieś po drodze prąd wcięło. Bagażnik nie do otwarcia w tradycyjny sposób.
Komfort podróżowania tym autem jest wysoki jak na francuskie auta przystało. Do 90 km/h jest cicho i przyjemnie. Powyżej 100 km/h silnik ryczy jak bestia a mocy jest tyle co u ślimaka. Automatyczne włączanie świateł w naszym kraju nie przydaje się w ogóle bo na światłach jeździmy cały rok. Czujnik deszczu nie pochłonął naszego zaufania bo w pewnej chwili sami musimy odpalić to narzędzie gdyż już jakiś czas nic nie widzimy.
Hamulce - w tej kwestii Renault jest pionierem. Dosłownie jak spadochoron za wahadłowcem, albo kotwica.
Jeśli miałbym decydować czy kupić ten samochód - tak. Kupiłbym go. W cenie 15 000 zł tak dobrze wyposażone auto w ocynku z tego rocznika to dobry wybór. Usterki może denerwujące ale błahe. Małym kosztem usuwalne. Kolejny raz muszę powiedzieć, że podoba mi się ten samochód. A Wam?