Co do walorów jezdnych, chyba nie muszę nikomu tłumaczyć, że jest to jedno z najwygodniejszych aut produkowanych w tamtych czasach. Ten egzemplarz został przywieziony z LUXEMBURGA w niemalże kolekcjonerskim stanie. Ma przejechane tylko 213 tys km (oczywiście oryginalny przebieg) i serwisowany był ciągle do samej sprzedaży w ASO OPEL w Niemczech i Luxemburg.

Karoseria – zaskakujące dla mnie jest – na większości karoserii brak korozji. Jedynie na prawych przednich drzwiach przy samej dolnej krawędzi jest mała korozja. Oczywiście auto nie ma przeszłości powypadkowej. Nie interesują mnie auta powypadkowe. Podwozie bez żadnych uszkodzeń i bez korozji.
Lampy ksenonowe ze spryskiwaczem. Drugiego chwilowo brak.

Wnętrze – klimatyzacja dwustrefowa automatyczna – sprawna, cztery szyby sterowane elektrycznie, elektrycznie sterowane i podgrzewane lusterka, komputer pokładowy, telefon z zestawem głośnomówiącym, radioodtwarzacz sterowany w kierownicy, kierownica wygląda jakby auto miało 50 tys km przebiegu, welurowa tapicerka nigdzie nie poplamiona, bez dziur i przetarć. Podsufitka czysta nie podrapana i nie porozrywana. Można by wymienić dywanik kierowcy. Bagażnik czyściutki. Koło zapasowe nigdy nie używane.

Silnik – dwulitrowa 136 KM jednostka napędowa jest wystarczająca do codziennej eksploatacji. Brakuje mu tchu przy ostrej jeździe ale ten samochód nie jest stworzony do wyścigów. Silnik od zawsze jeździł na pełnym syntetyku 5W40 i jest w znakomitej kondycji. Świadczy o tym czysta rura wydechowa bez śladu sadzy. Silnik nie ma żadnych wycieków i pracuje cicho bez niepokojących odgłosów. Osprzęt silnika również nie wymaga ingerencji właściciela. Spalanie na trasie przy prędkości 130 – 140 km/h wg komputera wynosi 7,7 l/100 km. W mieście oscyluje koło 9 litrów. Moim zdaniem nie jest źle porównując do VW 1.9 TDI 130 KM – 10 litrów na 100 km.