Emocje generalnie prawie te same co w przypadku "Czarnego Zastępczego Fortepianu", choć "prawie" zawsze robi wielką różnicę.

Pierwsza różnica jest taka, że przesiadamy się na biały kolor nadwozia, a tego zupełnie się nie spodziewałem. Ma on jednak ostatnio dużą powtarzalność wśród moich serdecznych Znajomych. Inna sprawa, że kupując używane auto, nazwane już w ogłoszeniu "naprawdę fajnym ciasteczkiem", nie mógłbyś wybrzydzać.

Druga różnica wynikła z moich własnych potrzeb: dojrzałem już do skrzyni automatycznej. Po wysłuchaniu pozytywnych doświadczeń innych petrolheadów, z którymi na co dzień zjadam beczkę soli, postanowiłem znaleźć taki egzemplarz.

Konfiguracja mojego auta to także wersja Sport (jak "czarnego fortepianu"), a więc ta z centralnym dubeltowym wydechem. Nie można zamontować w niej haka holowniczego, ale "komu to potrzebne" i "w żadnym wypadku" tego nie zrobię.

Silnik turbodoładowany 1.5 - sprzedawca, który sprowadza te samochody z zagranicy, nie chce słyszeć o dieslach ani o jednolitrówce, nie chcąc strzępić języka dla tej ostatniej, tak jak ona strzępi swój pasek rozrządu w kąpieli olejowej.

Z wyposażenia mamy te cudowne światła full LED, natomiast brakuje start&stop-u. Super! Wracamy też do podgrzewanych siedzeń (ostatnie miałem w pierwszej Fabii), natomiast asystent pasa ruchu zostaje wyłączony na amen. Jedynie alert przybliżania się do auta z przodu jest, i niech czuwa. Fajnie. Aktywnego tempomatu na razie nie używam, trybu ręcznej zmiany biegów "S" również nie...