Nigdy jakoś szczególnie nie lubiłem tempomatu w samochodzie. Od samego początku kojarzył mi się z ulubioną zabawką jedzących hamburgery Amerykanów, którzy zazwyczaj jeżdżą po obszarze Wielkich Równin w trybie jednostajnie rozleniwionym. W którymś z artykułów publikowanych w kultowym "Moto Magazynie" opisano go jako "urządzenie utrzymujące zadaną prędkość" - ja sam, będąc nastolatkiem niemającym jeszcze perspektyw prawa jazdy traktowałem tempomat jako science fiction, nierzeczywiste urządzenie zdalnie sterujące. Łatwo się domyślić, że: 1) nie spodziewałem się znaleźć go w jakimkolwiek własnym samochodzie; 2) nie sądziłem, by miał mi się spodobać. Obie odpowiedzi były błędne.

1) Pierwszym własnym autem, które to udogodnienie posiadało, był przedliftowy poprzednik Kuraqa - w wersji ELEGANCE, kiedyś znany na aWc jako Szarik. W ciągu prawie trzech lat eksploatacji włączyłem tempomat może... kilka razy? Owszem, przyjemnie ciągnął na ekspresówce, ale o wiele bardziej lubiłem "dyrygować" gazem przez własne, świadome i celowe prowadzenie auta. Być może Skodowski 1.4 MPI miał za mało momentu obrotowego? A może winę ponosił guzik włącznika umieszczony na dźwigience wycieraczek. Koniec końców, przeładowanie samej dźwigienki skończyło się którejś nocy przepaleniem styków i niemożnością włączenia długich świateł (!). Nową część w ASO szukano tydzień, a za wymianę Pol-Mot skasował łącznie 450 zł.

2) Po tych perypetiach budżetowo wyposażony Kuraq był wybawieniem. Kompletnie nie tęskniłem za tempomatem aż do czasu przesiadki na Civica. Ten w wersji SPORT posiada go seryjnie - bez żadnych wersji adaptacyjnych. Przyciski są na kierownicy i sądząc, że to ułatwi obsługę względem Skody, musiałem... ratować się instrukcją. NIE UMIAŁEM GO BEZ NIEJ WŁĄCZYĆ. Okazało się, że tym samym przyciskiem obsługuje się w Hondzie funkcję LIM, czyli zaprogramowanie brzęczenia, gdy przekroczysz zadaną prędkość. U siebie ustawiłem 140 km/h - lepiej wiedzieć, co się robi na ekspresówce.

3) O czuwaniu tempomatu informuje mała ikonka tarczy zegarowej "a la stoper" po lewej stronie prędkościomierza. Gdy włączymy tempomat, obok prędkościomierza załącza się zadana wartość prędkości w skali pomniejszonej o połowę (fot. 1). Przejrzyste. Guzikami "góra i dół" operujemy wartością, nieco dłuższe przytrzymanie guzika zwiększa próg co 10 km/h.

4) Zabawa jest tak przednia, że pozamiejskie kawałki przejeżdżam na ustawionym tempomacie. W zabudowanym 60 km/h (wg Yanosika mamy wtedy 57!), w niezabudowanym 90 km/h lub 100. Zauważyłem, że tempomat wpływa na oszczędne obchodzenie się z paliwem. 6/4 l./100 km. utrzymuje się, od kiedy przełożyłem opony na letnie. Bez tempomatu był taki moment, że wskakiwało na 6,5 l. Uprzedzę zwolenników normalnej jazdy bez bitwy o wynik spalania - traktuję to na lajcie, a nie obsesyjnie. Taki styl jazdy przypomina DESPACITO, ale prawa noga i tarcze hamulcowe odpoczywają. Umysł dobrze bawi się przewidywaniem, o ile zmniejszyć prędkość na zakrętach guzikiem tempomatu . Nie polecam tego w domu - jeśli ktoś chce, może sam dojść do wprawy, nie powołując się na mnie.

Pozdrawiam