Korzystając z ostatniego, ciepłego weekendu postanowiłem coś zrobić przy dinozaurze. Jako, że lakier ma 30 lat i jest czarny to domyślacie się zapewne jak wygląda z bliska. Rysy, pęknięcia, zatarcia i ogólnie czarno-szara rozpacz.
Zatem polerka w dłoń i rysy goń, goń, goń!
Zeszła cała niedziela bo przecież te połacie blachy to niemal jak w busie i zrobiłem tylko z grubsza.
Ładnie zeszło na bokach (na jednym ze zdjęć widać to dobrze gdzie jest lewy przedni błotnik po robocie a drzwi jeszcze przed)
Natomiast powierzchnie dachu i klap to niestety już kicha. Lakier po latach jest usiany małymi pęknięciami i niestety można to tylko ponownie polakierować.
Reasumując: ładnie z daleka, z bliska gorzej ale sumarycznie znacznie lepiej niż na początku.
Jak ktoś lubi spędzić słoneczną niedzielę w zapachu pasty polerskiej, kurzu i w pozycji lekko schylonej (lędźwie pozdrawiają) to nie ma lepszej propozycji!