Pisanie blogów zaskakująco uspokaja - a zwłaszcza wtedy, gdy można nieco szerzej opisać przygody z samochodem w roli głównej. W pozostałych rolach występują: wakacje, biuro podróży i ujawniona dopiero na miejscu (gdybym pobrał aplikację, to bym wiedział...) jedna z kilku ofert, co zrobić ze sobą podczas tygodnia nad Morzem Czarnym...

1) Zaczynając we właściwej kolejności: tygodniowy wypoczynek w Bułgarii to Morze Czarne i opalanie się, pływanie w morzu lub baseny. Faktycznie, język polski w hotelu oraz na plaży i miejscowych Krupówkach () słyszany praktycznie co chwila - więc jesteśmy prawie jak w domu. Dla odmiany, auta na polskich blachach spotkane może w paru sztukach - dominowały blachy rumuńskie, jednak tylko co dwudzieste auto na nich było Dacią

2) Wracając do auta w centrum, spotkanie z pracownikami biura podróży przyniosło wieści o możliwym rozszerzeniu oferty o lokalne atrakcje, które za ustaloną opłatą można podjąć. Nikomu nie chciało się jechać do Istambułu (całodobowa wyprawa), a pływanie statkiem, park roślin lub taniec delfinów uznaliśmy za dobre, kiedy dzieci podrosną. Natomiast pomysł na czwartkowe lub sobotnie Jeep Safari okazał się dla mnie bombą. Szybka decyzja ze znajomymi - piszemy się. Oczywiście miałem rację co do jednego, że na trasie nie będzie amerykańskich Jeepów, a raczej UAZ-y takie, jak na jedynym zdjęciu przy omawianej opcji na folderku.

3) I rzeczywiście - zgarnięci o umówionej godzinie spod hotelu byliśmy jedyni, którzy zapakowali się do w pełni zadaszonego UAZ-a. Pozostałe z miękką plandeką lub wcale, jako półkabrio z gustownymi szprosami z rurek. Zabrani na odcinek 40 kilometrów, mieliśmy spędzić kilka godzin z atrakcjami. I oto one.

4) Najpierw briefing - czyli zbiórka wszystkich dzisiaj kilkunastu podobnych UAZ-ów z co najmniej dziesięcioma kierowcami ubranymi prawie na wojskowo. Uwagę wśród nich przykuwa kamerzysta (będzie filmował przez całą drogę, a chętni na koniec mogą kupić pendrive za 50 lewa) oraz Stefan - urodzony przywódca, poliglota, dusza towarzystwa i prawie sobowtór Wołodymyra Zełeńskiego (nie, nie powiedziałem mu tego ). Zapoznanie, co będziemy robili - oczywiście głównie jechać jako pasażerowie. Trochę asfaltowych odcinków (nasz zadaszony UAZ ma wyjęte okienka z szybami), później polne drogi i leśne dukty, będzie też przejazd przez rzekę (istotnie strumień). Na postojach - fotografie panoramy Morza Czarnego, pól ze słonecznikami (naprawdę świetne!), dla chętnych strzelanie z wiatrówki do plastikowych butelek różnej wielkości (nie jestem w tym dobry ), a także możliwość kupienia piwa lub rakiji na postoju i wreszcie przy leśnej polanie - obficie szaszłykowy obiad pod altaną (z dodatków: ziemniaki z ogniska z warzywami, piwo, rakija). Kierowcy ujawnili na koniec jeszcze jeden talent - że są świetnie zgraną ekipą. Ci uzdolnieni wokalnie i instrumentalnie zorganizowali niezły montaż słowno-muzyczny.
Oczywiście skierowany do nas w językach naszej grupy (dominował polski i niemiecki, ale było też kilku Kazachów). Dobrze znać trochę niemieckiego i angielskiego. Gitara, kobza (nie koza!) i bongosy znakomicie oddały lokalną, bałkańską duszę gospodarzy. Spodziewałem się mniej, a dostaliśmy 10 na 10 i nie żałowaliśmy.

5) Na koniec dodam, że jazda UAZ-em w lekkim terenie uspokaja. Nie przeszkadzał mi ani kurz, ani smar z lewych tylnych drzwiczek auta, który przywiozłem na swojej żółtej koszulce od Roberta Brykały z Twierdzy Modlin. Prawie wołgowskie silniki miały za nic biadolenie o neutralności węglowej, prawdopodobnie nigdzie też nie miały butli LPG. Na naszym pokładzie puste miejsce obok kierowcy, nas dwóch z Polski i trzyosobowa rodzina z Niemiec. Myśleli, że nie zrozumiem, na szczęście uczyłem się parę lat niemieckiego

P.S. Pisać blogi o tym, czy nie pisać? Sądzę że skoro było o Tyliczu, o tajfunie i o gustownym rowerku MarcinaGP, to warto poświęcić chwilę i pośmiać się z moich Jeep Adventure. Nie mogłem sobie tego darować i gorąco polecam.