1) Mimo przesiadki na auto z zupełnie innej stajni nie przestaję odczuwać jakiejś więzi emocjonalnej z poprzednią marką. Nieraz łapię się na tym, że dość neutralna stylistyka Škody mająca parę swoich mocnych cech nadal kojarzy mi się tak pozytywnie, że mi jej... brakuje.

2) Na tym etapie paru linijek tekstu jestem jednak pewien, że całość będzie felietonem (a nie motoblogiem), który być może - być może! - będzie się fajnie czytało przy porannej kawce. I niewątpliwie oznacza to kontakt z Czytelnikami, wśród których grupą docelową są moi tutejsi Znajomi, dobrze wiedzący o moich dylematach dotyczących szacownej marki.

3) Sympatyczne postrzeganie Škody od jakiegoś czasu mocno kłóciło się we mnie z wizerunkowymi aferami całej Grupy VW i ogólnym ferowaniem w "motoprasie" pojazdów, które musiały: a) wygrywać pełną pulę gwiazdek; b) wszelkie porównania i c) być sponsorowane pod artykułem materiałem o kredycie. Po paru latach okazywało się jednak, że inne samochody swój egzamin z życia zniosły nienajgorzej z różnych ważnych względów, nie wstydząc się braku niemieckiej flagi.

4) Z powyższych powodów sądziłem, że nic nie przyciągnie mnie do salonu Škody - Karoq zupełnie nie zachęcił do jazd próbnych, ostatecznie odpuściłem sobie też Volkswagena po słabych rezultatach próbowania T-Roc'a. Najwyraźniej w moim odczuciu crossover powinien być duży - pewnie dlatego każde auto będę oceniał przez pryzmat Kodiaqa oraz znanej mi w Rodzinie Hondy CR-V "III-gen". Jednakże Scala prezentuje się z zewnątrz interesująco - ma w swojej stylistyce coś z DNA pierwszej Octavii, choć na pewno nie zamierzała być liftbackiem.

5) Ogólnie o jej nadwoziu można powiedzieć tyle, że jest "sportbackiem" (przedrostek sport jak wszystko co zostało napisane w zdaniu przed "ale" - staje się nieważne ). Jak ględził Pertyn, zaprzysięgły zwolennik nudnego Rapida - proporcje zostały (tu cytat) "nareszcie poprawione" (czyli jednak? - dop. mój). I wygląda na to, że siedzi we mnie jakiś zaszyty komunista, który lubi po prostu klasykę zamiast "Mody na sukces" z crossoverami w roli Sally Spectry i innego Ridge'a razem wziętych. Ogólnie ze względu na cenę, klasyczne nadwozie i 100% Skody w Škodzie uważam ją za najbardziej godne uwagi auto tej firmy. Jak kiedyś Lanos był najbardziej konkretny w Daewoo.

6) Skoro mowa o Pertynie, to dochodzę we własnym ględzeniu przez klawiaturę do miejsca, które świadczy o tym, że spóźniłem się z pisaniem. Otóż w świątecznych numerach tygodników motoryzacyjnych oraz w filmikach z motoportali pisano na gorąco o tym, jak sobie radzi Scala podczas pierwszej jazdy - gdzieś w Hiszpanii lub Portugalii*, jeden pies. I ku swojemu przerażeniu stwierdziłem, że jedni kadzą Škodzie bez opamiętania - niestety, wybija się tutaj red. Maciej Pertyński "Pertyn" oraz Rafał Sękalski z bundesprawilnego "Auto Świata". Inni piszą wprost to, czego się spodziewałem - w "Motorze" red. Struk o nieporywającym prowadzeniu i oszczędności związanej z belką skrętną z tyłu, zaś redaktor z (chyba) AutoWizji wykazuje źle spasowane drzwi - być może na skutek jakiejś naprawy pokolizyjnej lub błędu wersji przedprodukcyjnej. Ba, nawet Maciej Pertyński narzeka na jakieś brzęczenie w przednich drzwiach "Pertyn brzęczy ". Czy można być obiektywnym dziennikarzem? Można i należałoby. Bo właśnie dlatego, że samochód musi mieć jakieś wady (a Scala też je ma), czeska nowość okazuje się być interesującym samochodem.

7) Mniejsza o złośliwości. Wczoraj coś kusiło mnie, żeby pooglądać, ocenić własną miarą nowość Škody i pojeździć nią. Nie zrobiłem tego. Wiem, że szybko nie kupię następnego auta i nie jestem pewien, czy wrócę do czeskiej marki. Ale to, że wzbudza zainteresowanie i jest tym, czym czasach mojej Fabii Škoda rzeczywiście była, uważam za plus. No i na koniec - Scala przypomina mi w dużej mierze moje UFO. Kompaktowe, duże wnętrze i spory kawał bagażnika. Z tą różnicą, że Hondę świetnie się prowadzi mimo belki skrętnej i wolnossącego i-VTEC'a. Dlatego też bym się nigdy nie zamienił.

8) Ale to nie zmienia faktu, że właśnie tak szczerego i ładnego modelu w ofercie Czechów bardzo brakowało. Fabia skurczyła się w obecnej generacji, Citigo wygląda jak Tata Nano, Rapid był od początku bardziej budżetowy niż wszystkie Škody poprzedniej generacji, a Octavia (niestety, za droga i za duża) mimo liftu a'la Mercedes E już zdała egzamin z życia i czeka na wymianę generacji. Superb jest świetny, ale za duży. O crossoverach już wiecie. Wniosek - Scala na dziś jest prawdziwą esencją Škody, jaką znamy i lubimy .

* odbywały się ostatecznie w Chorwacji - dzięki Yatsecowi i MaArkowi za odświeżoną pamięć