Jako, że pierwsze dni listopada sprzyjają refleksji oraz nostalgii, dziś postanowiłem sporządzić bilans mych poczynań za "fajerą". Okazja ku temu jest tym większa, iż dokładnie 7 lat temu egzaminator Wojewódzkiego Ośrodka Ruchu Drogowego uznał, że posiadam wystarczające kwalifikacje, by stać się szczęśliwym posiadaczem "prawka" kategorii B.

Niemniej moja przygoda z motoryzacją nie rozpoczęła się w połowie ubiegłej dekady. Będąc już dzieckiem uwielbiałem obserwować przejeżdżające ulicą pojazdy i zapisywać ich marki oraz numery rejestracyjne. Gdy nieco podrosłem tata sadzał mnie na kolanach, abym mógł pokręcić kierownicą jadącego auta, a wuja pozwalał mi sterować ciągnikiem w trakcie żniw.

Jednakże prawdziwą miłością do "czterech kółek" zapałałem koło 13. roku życia, kiedy to po raz pierwszy samodzielnie poprowadziłem samochód. Od tego momentu stałem się zagorzałym automaniakiem, poświęcającym mnóstwo czasu na rozwijanie własnej motopasji.

Duży wpływ na mą obecną postawę miały też rodzinne inklinacje. Mój ojciec zawsze chętnie udostępniał mi kluczyki i służył radą podczas pokątnej nauki na polnych drogach. Natomiast spokrewnieni auto-handlarze sukcesywnie odkrywali przede mną świat mechaniki oraz zdradzali meandry napraw powypadkowych.

Wszystko to razem wzięte sprawiło, iż na kilka miesięcy przed uzyskaniem pełnoletniości zapisałem się na kurs prawa jazdy, przez który przeszedłem jak burza. Nawet właściciel uczącego mnie OSK dostrzegł mój potencjał, udostępniając mi "L-kę" przed zakończeniem serii wykładów.

Równie błyskawicznie przebrnąłem przez sito egzaminacyjne, podchodząc jednokrotnie do części teoretycznej oraz praktycznej testu i to w ciągu tego samego dnia.

Po triumfalnym opuszczeniu murów kaliskiego WORD-u, na odbiór wymarzonego blankietu przyszło mi czekać aż trzy tygodnie. Czasookres ten mocno nadwyrężył mą kondycję psychiczną, którą poratował dopiero podbój okolicznych szos, dokonany chwilę po otrzymaniu dokumentu.

Obecnie na koncie mam dystans około 24 tys. km, przebytych bezwypadkowo, bezmandatowo i bezobcierkowo. W tym czasie przez moje ręce przewinęło się kilkanaście samochodów, mocno zróżnicowanych pod względem mocy (24-125 KM), pojemności silnika (0,65-2,2 l), rodzaju paliwa (benzyna, diesel, LPG), typu nadwozia (fastback, hatchback, liftback, sedan, kombi), masy własnej (600-1410 kg) i gabarytów (3,11-4,60 m dł.)

Z racji skromnego stażu oraz niewielkiego kilometrażu trudno mnie nazwać wytrawnym kierowcą, ale za "kółkiem" czuje się na tyle pewnie, by czerpać ogromną przyjemność z jazdy.