Środek tygodnia, godzina 15:30. Po całodziennej jeździe służbowym Peugeotem 308 SW wsiadam w swój samochód, aby w strugach ulewnego deszczu przemierzyć krótką trasę z pracy do domu. W trakcie poszukiwania wolnego miejsca parkingowego pod blokiem auto zgasło. Próby jego odpalenia spełzły na niczym, bo zamiast dźwięków rozrusznika słychać było tylko dziwny pisk sprzężony z migającymi kontrolkami, drżącymi wskazówkami licznika oraz samowolnie poruszającą się tylną wycieraczką.

Tarasując jedyny przejazd zadzwoniłem po tatę, który przy udziale sąsiadów zepchnął mnie w ustronną część placu. Pragnąc zresetować komputer kilkukrotnie odpiąłem akumulator, niestety bezskutecznie. Tracąc koncepcję poszedłem na obiad, pozostawiając otwarty pojazd. Podczas posiłku przychodziły mi do głowy różne, czarne wizje, a każdy telefon z prośbą o pomoc trafiał w próżnię.

Po powrocie do "Peżoka" stan rzeczy się nie zmienił. "Dyskoteka" na desce rozdzielczej wciąż trwała, przeraźliwe sygnały docierały do mych uszu, a samochód nadal nie palił. Obawiając się zalania instalacji elektrycznej zawołałem wuja, żeby wykluczyć usterkę "baterii". W tym celu dwa razy podpiąłem się pod jego Audi A3. Zarówno połączenie ze sobą obu akumulatorów, jak i pominięcie mojego nic nie dało.

Gdy ręce mi kompletnie opadły z odsieczą przybył kuzyn, przywożąc pożyczone "ogniwo". Wpięcie go bezpośrednio do układu Peugeota sprawiło, iż silnik nagle ożył, a wszelakie niedomagania momentalnie ustąpiły!

Będąc w euforii otrzymałem propozycję odkupienia zamontowanego akumulatora za kwotę 150 zł. Nie mając przekonania do tej oferty dogadałem się z jego właścicielem, że nieodpłatnie potestuję go przez pewien czas, podejmując ostatecznie jakąś decyzję. Jednakże tego samego dnia wyrok już zapadł. Pobieżne oględziny wykazały, iż jest on oryginalnym komponentem Renault Mégane z 2010 roku.

Nie chcąc starej oraz zbyt dużej "baterii" (60 Ah) uruchomiłem swe kontakty, dzięki czemu chwilę później z pokaźnym rabatem zakupiłem nowiutkiego "Dynamaxa" posiadającego 3-letnią gwarancję!

Tkwiący pod maską "Fiamm" był tam prawdopodobnie od 9 lat, więc miał prawo odmówić posłuszeństwa. Od dawna spoglądałem na niego z troską, ale w życiu nie przypuszczałem, że (wskutek zwarcia) jego zgon nastąpi tak raptownie.

Innym pouczającym morałem jest fakt, iż kable rozruchowe muszą być odpowiednio grube, gdyż w przeciwnym wypadku nie przekażą wystarczającej ilości prądu i sytuacja będzie wyglądała jak u mnie.