RCZ, mimo kilku mankamentów, przekonał mnie już do siebie. Bo jakie auto jest pozbawione wad? Ja o takim jeszcze nie słyszałem... Najważniejsze jest jednak to, by dobrać taki samochód pod siebie, aby jego wady były dla nas mało istotne.

RCZ to auto sportowe, i dopiero teraz miałem się przekonać o tym, jak tak naprawdę jeździ. Przede mną były szaleństwa na krętych drogach Kotliny Kłodzkiej. Dopiero teraz przyszła pora na prawdziwy jego test.

W większości miała być to jazda drogami które już znałem, częściowo nawet bardzo dobrze. Pierwszy etap podróży to kierunek na Zieleniec. Pierwszy ostrzejszy zakręt, i próba wyjechania z niego na trzecim biegu. Nie był to jednak dobry pomysł - poniżej 2,5 tys obr/min RCZ z silnikiem 2.0 HDI po prostu nie jedzie.
W następny zakręt wchodzę już na dwójce. O tak to jest to! Starałem się ten silnik utrzymywać w przedziale 3-4 tys obr/min. Za wysoko jak na diesla? Też mnie to dziwiło, ale właśnie powyżej 2,5 tys ten silnik zaczyna żyć, i nie mogłem dopuścić by obroty spadły poniżej tych 2,5 tysięcy. Sam silnik okazał się dość żwawy, ale jednak wydawał mi się troszkę za słaby. Brakowało mi wciskania w fotel...
Kolejne zakręty brałem coraz śmielej, na coraz więcej sobie pozwalałem. I to auto coraz bardziej mi się podobało!

Następnie kierowałem się w stronę Międzylesia. Był tam odcinek drogi, na który moją Brerą wjechałem tylko raz, bo jakość nawierzchni zniechęciła mnie do jazdy tą drogą, czego żałowałem, bo później jest cudowny odcinek z zakrętami 180 stopni...
RCZ-em jednak zdecydowałem się wjechać w tę dziurawą drogę. I co? Mocne zdziwienie! Jechałem sportowym wozem na 18-sto calowych felgach, po dziurawej drodze, a komfort... był! Oczywiście nie były to super przyjemne wrażenia, ale w porównaniu do mojej Brery, RCZ jeszcze lepiej wybiera nierówności. Naprawdę świetne połączenie komfortu ze sportem. Brawo dla Peugeota! Jest to świetny przykład na to, że sportowe auto na 18-sto calowych felgach nie musi być przyczyną wypadania plomb.

Kolejny cel, to droga na Stronie Śląskie, i kolejna dawka emocji za kierownicą.
Powrót prawie tą samą drogą, z pominięciem tego najbardziej dziurawego odcinka.
Pokochałem już to auto na całego, ale jeszcze mi było mało...
Nie mogłem odmówić sobie kolejnego kierunku, tym razem była to Kudowa Zdrój. Przejazd przez Kudowę mocno mnie zadziwił ze względu na zainteresowanie jakie to auto budziło. Dziesiątki ludzi ewidentnie się za nim oglądało, i chociaż RCZ bardzo mi się podoba, to mimo wszystko mnie to zdziwiło...

Wyjazd z Kudowy i kolejny genialny odcinek, w stronę Karłowa.
W RCZ-cie czułem się znakomicie. Miałem wrażenie jakbym znał już to auto na wylot, jakbym jeździł nim od lat. Auto znakomicie trzyma się drogi, jest mało podsterowne. Tylko dwa razy przesadziłem, i miałem problemy w zakrętach. Naprawdę ten samochód pozwala na wiele. Na bardzo wiele. A pozwalałem sobie na więcej niż w jakimkolwiek innym aucie do tej pory. Zakręty pokonywałem naprawdę agresywnie. Mimo krętych dróg, sporo wyprzedzałem. Z pewnością wielu kierowców których wyprzedzałem, puszczało w moją stronę wiązanki, gdzie słowo "wariat" było pewnie najdelikatniejsze.

Tak, teraz już wiedziałem, że RCZ jest autem dla takich jak ja. Tylko ja bym go wybrał z 200-stu konnym silnikiem benzynowym. Do jego osiągów prawdopodobnie nie miałbym już żadnych zastrzeżeń.