Koń, jaki jest, każdy widzi ;-) Fajny dziadek, wprawdzie wymaga opieki, ale tyłek wozi i nie marudzi. Trochę głośny, ale nadal dość szybki i zwinny, a przede wszystkim ratuje sprawę, gdy trzeba dojechać gdzieś, gdzie komunikacją publiczną nie można. Raczej zostanie ze mną dłużej, niż pierwotnie planowany rok. Zresztą... rok już minął :)

Odpowiadam też na pytanie, dlaczego "maszyna"? Ano tak się utarło za sprawą żony. Kiedy gdzieś mamy jechać i właśnie wsiadamy do auta, to zwykle przez chwilę sposobię się do jazdy - coś tam poprawiam, chowam klucze, wyciągam radio... a żona zwykle mówi "no mężu, pal maszynę" ;-)

Na początku było fajnie. Nie trzeba było ładować w niego majątku. Potem zaczął gnić. Jak zaczął gnić, to do tego zaczęły się sypać w nim różne rzeczy i najpoważniejsza awaria - koła dwumasowego - była bodźcem do jego sprzedaży. Kupił je domorosły mechanik-amator, dla którego był to pierwszy samochód w życiu. Doprowadził go do porządku, gdyż dysponował i czasem, i wiedzą, niestety w wyniku kolizji auto poszło na złom.