Czas upływa, kilometrów przybywa, a Peugeot wciąż bezawaryjnie jeździ. Niedługo minie rok od jego zakupu, a ja nadal nie wiem co to "urok" francuskiego auta. Mało tego, spisuje się on nawet lepiej niż niemiecki poprzednik uchodzący za wzór trwałości i niezawodności.

Żeby jednak nie popaść w przesadny hurraoptymizm na bieżąco monitoruję żywotność poszczególnych podzespołów samochodu, by sukcesywnie wymieniać elementy przedstawiające oznaki zużycia. O dziwo, te drobiazgowe analizy także nie przynoszą jakichś szczególnych efektów, bo lista odkrytych niedomagań zawsze okazuje się być krótka oraz tania w realizacji. Przykładowo od czasu ostatniego wpisu (sprzed ponad kwartału) stwierdziłem i usunąłem trzy uchybienia, których sumaryczny koszt zamknął się kwotą 34,97 zł!

Pierwszym z nich był kierunkowskaz tylnej lewej lampy emitujący światło nieprzepisowej barwy. Wiedząc, iż przyczyną braku pomarańczowej poświaty jest złuszczona warstwa przegrzanej farby, w jednym z lokalnych supermarketów kupiłem zestaw dwóch oranżowych żarówek, aby chwilę potem zrobić z niego użytek. Wyraźnie zmęczonego trudami eksploatacji "GE" zastąpiłem tajwańską "nówką", a jej bliźniaczkę zachowałem w garażu na tzw. czarną godzinę.

Następną kwestię stanowiła bateria od pilota zdalnego sterowania, której zbyt niski poziom napięcia ujawnił się 4 miesiące temu w postaci złowrogiego komunikatu komputera pokładowego. Bojąc się kłopotliwego procesu reinicjalizacji odkładałem w czasie moment zmiany ogniwa, aż wreszcie zasięg urządzenia stał się dramatycznie mały. Nie mając wyboru przystąpiłem do rozbrajania obudowy "scyzoryka", by po kilkunastu minutach zaciętej walki odnieść pełen sukces, bez konieczności wykonywania adaptacji.

Dużo więcej rozterek dostarczył temat zużytych wycieraczek pamiętających jeszcze wyjazd "Peżoka" z fabryki. Ich bezprzegubowa konstrukcja w połączeniu z nietypową długością (660 mm + 430 mm) i zaporową ceną markowych wyrobów sprawiła, iż zakup optymalnego produktu stał się nie lada wyczynem. Gdy w końcu udało się nabyć komplet odpowiednich "bananów", rzekomo uniwersalne adaptery nie pozwoliły ich przytwierdzić do ramion wycieraków. Na szczęście przypadkowo odnaleziony w Internecie filmik zainspirował mnie do podmiany samych gumowych wkładek, zachowując oryginalne stelaże "Bosch". Identycznie postąpiłem też z piórem ścierającym szybę pokrywy bagażnika, które liczyło sobie grubo ponad 5 lat.

Każdą z wydanych złotówek uważam za dobrze zainwestowaną, bo komfort oraz bezpieczeństwo nie mają swojej ceny, a uzyskane przy okazji umiejętności zapewne wielokrotnie się przydadzą.