Wczoraj, podczas powrotu z długiego weekendu na Mazurach, na stacji benzynowej spotkała nas ciekawa, a na pewno zaskakująca sytuacja. Otóż podczas postoju na parkingu stacji w okolicach Garwolina podeszła do nas kobieta. Wyglądem była raczej bardzo, że tak to ujmę "nie zamożna", a twarz trąciła lekko patologią. Kobieta ta oczywiście przywitała się bardzo ładnie, jak to zawsze czynią pewne fioletowo-nose osobniki zaczepiające nas na przy-marketowych parkingach i zadała pytanie. Ja oczywiście oczy do góry bo od razu przyszła mi do głowy przy-marketowa sytuacja typu poratuj Pan złotóweczką, lub nie mam co jeść (bo na gorzałę wszystko wydałem). Ale Pani bardzo nas zaskoczyła i zapytała "czy nie wiemy czegoś o jakiejś pracy w okolicy bo ma ciężką sytuacje, nie może znaleźć pracy i jest zmuszona pytać obcych ludzi o pracę dla siebie". Ja wielkie oczy, pytanie bardzo zaskakujące i wręcz nie spotykanie w takich sytuacjach.
Niestety nie mogliśmy Pani pomóc gdyż jesteśmy z Podkarpacia, więc nie wiemy gdzie tu może ktoś dać pracę i tak też tej Pani odpowiedziałem, jednocześnie przygotowując się na dalszą część pytania typu "to w taki razie poratuj Pan....". Ku naszemu zaskoczeniu i zdziwieniu to pytanie nie padło. Pani przeprosiła, podziękowała, odwróciła się i odeszła. A my z narzeczoną staliśmy jak wryci i patrzyliśmy się na siebie z otwartymi gębami nie mogąc uwierzyć co zobaczyliśmy i usłyszeliśmy. Bo w śród niezliczonej liczby ludzi nie mających ochoty pracować a liczących tylko na to, że ktoś im da na gorzałę, trafiła się osoba która nie prosi o pieniądze tylko o informację o pracy.
Cóż, nasuwa się jeden wniosek: nie oceniajmy ludzi pochopnie zanim ich nie wysłuchamy do końca.
A po za tym, życzę Pani szybkiego znalezienia pracy. Niestety nie zdążyłem jej tego powiedzieć bo szybko odeszła.