Korzystając z ostatnich pięknych jesiennych chwil, udałem się na kolejną przejażdżkę. Tym raz cele były dwa: radość z jazdy, oraz sesja zdjęciowa. Dlatego też wyjechałem już o piątej rano. W niedzielę. Dlaczego tak wcześnie? Chciałem się załapać na wschód słońca... Czy ja jestem całkiem normalny? A zresztą, tak naprawdę to kto jest?
Wyjazd przez Wrocław świetny, natomiast zaraz za Wrocławiem pierwsza niespodzianka. Drogowcy, w niedzielę nad ranem, o piątej z minutami, kładli asfalt! Byłem w szoku. Kolejną niespodzianką był ruch na krajowej ósemce. Gdzie ci wszyscy ludzie po piątej rano w niedzielę jechali? Chyba nie na zdjęcia...
Ruch naprawdę spory, łącznie nawet z TIR-ami. Do tego miejscami gęsta mgła, i w efekcie wschód słońca już się zaczął, a ja byłem jeszcze w drodze.
W końcu dotarłem na miejsce sesji, czyli do Zieleńca. Wschód słońca wprawdzie mnie nie zachwycił, ale kilka fotek pstryknąłem.
Pogoda była piękna, ale już było zimno. Temperatura miejscami spadała nawet poniżej zera, także moja ulubiona trasa do Zieleńca, i potem do Rudawy przebiegła bez większych szaleństw. Bałem się, że może być ślisko, zwłaszcza jak zobaczyłem łąki pokryte szronem.
Do Rudawy jechałem znaną mi trasą, ale dalej w planie miałem miejsca w których jeszcze nie byłem. W samej Rudawie moja Brera osiągnęła przebieg 5 000 km.
Droga do Niemojowa to kolejny piękny odcinek. Trasa od zjazdu z krajowej ósemki, do Zieleńca, przez Rudawę i dalej do Niemojowa, to moja ulubiona droga. Łącznie ok 35 km wspaniałej, dosyć krętej, górzystej, praktycznie pustej, idealnie gładkiej drogi. Do tego przepiękne tereny dookoła. Dla mnie jazda taką drogą to czysty relaks. Tym którzy uwielbiają takie klimaty - szczerze polecam.
Za Niemojowem już niestety inny świat. Droga bardzo połatana, niezbyt przyjemnie się tam jechało. Za to całkowicie pusto. Tak pusto, że na środku tej wąskiej drogi postawiłem auto i... zrobiłem sobie dwudziestominutową sesję zdjęciową. W tym czasie nie przejeżdżało żadne auto.
Następnym punktem trasy było Stronie Śląskie. Sporo słyszałem o tej trasie, i zdecydowanie polecam. Odcinek między Idzikowem a Stroniem Śląskim to coś wspaniałego! Bardzo dobra nawierzchnia, ekstremalne zakręty, i genialne widoki. Jechałem tamtędy pierwszy raz, więc bardziej skupiłem się na krajobrazach niż na jeździe. Ostrzejsza jazda miała być w drodze powrotnej.
Kolejny etap to Lądek Zdrój, i kolejny odcinek o którym słyszałem wiele dobrego - do Złotego Stoku. Wszystko pięknie, zakręty super, widoki (zwłaszcza o tej porze roku) też ok, ale asfalt... Koszmar! Mnóstwo dziur, i co najgorsze duże i głębokie. Dopóki nie będzie tutaj nowej nawierzchni, na pewno się tam więcej nie pojawię. Troszkę już po Kotlinie Kłodzkiej sobie pojeździłem, i jest to zdecydowanie najgorszy odcinek jeśli chodzi o jakość nawierzchni. Dlatego też drogę z Lądka Zdroju do Złotego Stoku zdecydowanie odradzam!
Miałem wracać tą samą drogą do Stronia Śląskiego, ale szkoda mi było auta. Wróciłem drogą nr 46 do Kłodzka.
Trochę kilometrów zrobiłem, ale niewiele sobie poszalałem za kierownicą, tak więc postanowiłem jeszcze raz odbyć moją ulubioną trasę: do Zieleńca, do Rudawy i do Niemojowa. I z powrotem. Było super! A potem już powrót do Wrocławia.

Dystans podróży - 474 km
Czas podróży - 10 godz. 11 min.
Średnia prędkość - 47 km/h
Średnie spalanie - 9,93 l/100 km (dane komputera 9,5)