Witam,

z niewielkim poślizgiem, gdyż podróż ta - dwuetapowa odbyła się po części w lipcu i we wrześniu.

A zatem Francja i Norwegia.

Jaki koń jest, każdy widzi.

Nie będę wrzucał tu tych wszystkich zdjęć z fejsbuka, za to skupię się na motoryzacji i na tym jak to wszystko w moich oczach wygląda.

Dużo się ostatnimi czasy mówi o tym, że współczesne samochody są jednorazowe i tandetne.

Są jednak i tacy, którzy twierdzą, że bieda jest wtedy gdy auto jest stare lub po prostu nie jest Volkswagenem.

Na pierwszy ogień idzie Francja.

Kraj piękny i o bogatej historii. Choć wielokulturowy to nie da się tam zjeść przyzwoitej kofty czy kebaba.

Pośród stu milionów Peugeotów 2008 i kolejnych osiemdziesięciu milionów Renault Capturów swój kawałek francuskich dróg dzielnie dzierżą "205", "309" i "306". Masa dumnych BX-ów, "4" i "5".

Nie brak również Merców W124, ale one są i będą wszędzie.

Paryż - miasto kultury, mody i Bóg wie czego jeszcze radzę jednak omijać szerokim łukiem.

Brzydko pachnie, brak ułatwień dla podróżników z dziećmi.... i ci wszechobecni Francuzi.

Po tygodniu tułaczki nad Sekwaną wróciłem do domu zmęczony i nieco zawiedziony, ale....


....ale nie smutny, bo kolejnym etapem była Norwegia.

Chodź nigdy wcześniej tam nie byłem (sąsiednia Szwecja to jednak coś zupełnie innego), czułem podniecenie na samą myśl o tej podróży.

I nie zawiodłem się.

Omijając brudno-smutne Oslo udałem się na południowy zachód w okolice Kristiansand.

Niewielka mieścina, nieco mniejsza od Opola rozciąga się po wybrzeżu Morza Północnego.

Wszystko schludne i na swoim miejscu.

Norwegowie żyją w swoim tempie, a imigranci nie szukają kłopotów. Sielanka.

W dalszej części pobytu zwiedziłem Stavanger i pobliskie fiordy.

Nie widziałem w życiu nic piękniejszego.

A na drogach: kontrasty.

Prawo podatkowe Norwegii w dosyć ciekawy sposób wyrzeźbiło populację samochodów na ulicach.

Wysokie podatki nałożone na samochody tradycyjne i olbrzymie ulgi na auta elektryczne dało dość ciekawy efekt.

Wśród pokaźnej liczby Tesli, Leafów czy E-Upów królują 5-10-20 i 30 letnie wozy.

Zadbane i nadal przedstawiające dużą wartość youngtimery i "babytimery" (pozdro Grzesio).

Jak dla mnie bomba, choć nieco drogo.

Dla przykładu, nieźle utrzymany Avensis 1.6 z 2002 (stara "buda") kosztuje nadal około 25000zł.

I to jest właśnie ekologia, a nie zmiana auta co trzy lata by spełniało kolejną normę emisji.

Chyba wyjadę na północ.

Ale jeszcze nie teraz.

p.s.

napotkałem również sporo Mercedesów W123 na sprzedaż, powoli się poddaję w poszukiwaniach na rynku polskim