Naszła mnie refleksja związana z moim poprzednim samochodem - chodzi oczywiście o najbardziej udany egzemplarz jaki kiedykolwiek miałem - Forda Mondeo.
Samochód kupiłem na początku 2009 roku jak świeżo sprowadzony z Holandii. W sumie chcieliśmy z żoną kupić Opla Astrę III, ale po jeździe próbnej jakoś nas do siebie nie przekonał.
Powiem Wam że gdyby ktoś mi wcześniej powiedział że będę jeździł "kombikiem" w dodatku w "dizlu"- odpowiedziałby, że ma nierówno pod sufitem.
Ale ten jakoś do mnie przemawiał, zapytałem czy można się nim przejechać - żona od razu mnie zapytała czy jestem pewny że chce kupić "karawan" ?
No ale pojechaliśmy - komfort nie do opisania, silnik chodził cicho jak na diesla, skrzynia 6-biegowa chodziła jak marzenie - wcześniej nie jeździłem samochodem tej klasy. Samochód wprost sunął po drodze - miał wtedy przebieg 113 tyś, nie jeździł jeszcze po naszych drogach więc zawieszenie było w idealnym stanie.
Nawet na twarzy żony pojawił się uśmiech.
Ja już wtedy wiedziałem że go chcę, żona nie była do końca przekonana, ale po chwili udało się ją przekonać - "no dobra weźmy go" - po chwili zaliczka była wpłacona - jeszcze oczywiście sprawdzenie na stacji diagnostycznej i przez znajomego i samochód był nasz.
Przez cały okres eksploatacji - a zrobiłem nim ponad 130 tyś km nigdy nas nie zawiódł - byliśmy nim trzykrotnie w Chorwacji, kilka razy nad naszym morzem, wiele razy w górach - zawsze dowiózł nas na miejsce.
Samochód miał wiele zalet, ale też i parę wad o których opowiem w następnej części.

Pozdrawiam