Zamieszczając poprzedni wpis na aWc miałem w głowie plan, iż następny będzie poruszał temat rozstania z Peugeotem. Niemniej życie lubi weryfikować pomysły, co zdarzyło się także i u mnie.

Latem strategia działania zakładała wystawienie ogłoszenia sprzedaży w połowie września, by uniknąć płacenia drugiej raty ubezpieczenia za auto pod koniec października. Praktycznie do końca wakacji robiłem wszystko, aby odpowiednio przygotować pojazd do zbycia. Rękami kuzyna wyczyściłem komorę silnika, wykonałem sesję fotograficzną, zmieniłem przepaloną żarówkę podświetlenia tablicy rejestracyjnej, itp.

W międzyczasie poważniej rozpatrywałem nawet zakup benzynowego Mercedesa klasy A o kodzie fabrycznym W169. Mimo początkowej euforii związanej z atrakcyjnością oferty podjąłem jednak postanowienie niekupowania trzeciego samochodu do momentu pozbycia się "207-ki".

Nagły zwrot akcji nastąpił w przeddzień upublicznienia anonsu, kiedy to moi rodzice skutecznie przytoczyli argumenty ukazujące konieczność pozostawienia "Peżoka". Mierząc się z postulatem pozbawienia ich środka transportu (Duster jest zbyt duży) oraz groźbą utraty rezerwowego kierowcy (tylko tata wśród najbliższych ma prawo jazdy) uległem im, zatrzymując Peugeota w rodzinie przynajmniej do wiosny.

Potwierdzeniem mej decyzji było opłacenie półrocznej składki ubezpieczeniowej i nabycie oleju na dolewki, gdyż dotychczasowy zapas właśnie się skończył. Wpływ na to miała spora ilość wyjazdów do pobliskich miast oraz wsi, która wyraźniej przyspieszyła pracę licznika kilometrów.

Z kronikarskiego obowiązku wspomnę jeszcze, że udało mi się uzyskać 23 zł za zezłomowanie uszkodzonego niedawno akumulatora, a całość kwoty przeznaczyłem na częściowe zrefundowanie kosztu kupna materiałów do odświeżenia garaży. Jeden z nich został pomalowany mocno toksyczną farbą okrętową, drugi zaś emulsją zewnętrzną.

Dziś natomiast samodzielnie wymieniłem zestaw kół na zimowe, żeby poczynić najważniejszy krok w dostosowaniu auta do najtrudniejszej pory roku.

Oby nadchodzące miesiące upłynęły spokojnie i nie było powodu do szybkiego napisania kolejnego raportu.