Zapewne wielu z Was po zapoznaniu się z tematem tego wpisu, oczekuje opowieści mrożącej krew w żyłach. Niestety nie mam natury Chucka Norrisa, by samodzielnie wymierzać sprawiedliwość, a tym samym w pojedynkę czynić świat lepszym. Moja historia nawiązuje raczej do losów pana Marka z popularnej reklamy telewizyjnej, który został bohaterem swojego domu, gdyż wymienił drzwi w pokoju. Ja wprawdzie nie wytapetowałem ścian, nie położyłem paneli, ani nie wymieniłem instalacji wodno-kanalizacyjnej we własnym mieszkaniu, ale zrobiłem coś, z czego mogę być równie dumny.

Po wielu latach utrapień, związanych z koniecznością ciągłego podładowywania akumulatora w okresie zimowym, w końcu udało mi się odnaleźć przyczynę takiego stanu rzeczy. Kiedyś wszystko to kładłem na karb jego wyeksploatowania oraz jazdy na zbyt krótkich odcinkach. Jednak, gdy rok temu zakupiłem nową "baterię", a problem nie zniknął, postanowiłem bliżej zainteresować się tą kwestią. Jak przystało na zagorzałego internautę, w cyberprzestrzeni zasięgnąłem opinii konsumenckiej na temat mego niedawnego nabytku. Była ona delikatnie mówiąc zła, więc ubzdurałem sobie, że to on jest źródłem wszelkich kłopotów. Wszakże lato upłynęło pod znakiem bezproblemowych rozruchów silnika, ale już pierwsze jesienne przymrozki zakończyły tę sielankę. Wówczas moja frustracja osiągnęła apogeum, walnie przyczyniając się do powzięcia decyzji o złożeniu reklamacji. Wiedząc o chorobliwej niechęci producenta do ich przyjmowania i uznawania, przed wizytą w punkcie dystrybucji, obmyślałem każdy możliwy scenariusz pertraktacji. Jak zwykle rzeczywistość zweryfikowała wszystko, bo na miejscu spotkałem się z życzliwym przyjęciem. Sensowny serwisant gruntownie przebadał akumulator stwierdzając, iż jest on w lepszym stanie niż niejeden nowy. Wtenczas na mojej twarzy musiał pojawić się dziwny grymas, ponieważ postanowił zaprowadzić mnie do składziku, w którym przechowuje zużyte ogniwa i tam przy użyciu profesjonalnego sprzętu, pokazać mi czym objawia się zwarcie. Eksperyment ten sprawił, że zacząłem mu wierzyć, poważnie traktując jego rady, dotyczące obserwacji poboru prądu spoczynkowego oraz prawidłowości funkcjonowania regulatora napięcia. Już pierwsze pomiary multimetrem wskazały, iż może on mieć rację, a spokojne przeanalizowanie faktów tylko to potwierdziło. Sprawcą całego zamieszania okazał się być "złodziej prądu", w postaci zaśniedziałego złącza wielostykowego od pompy centralnego blokowania drzwi. Jakby tego było mało, niewłaściwe podłączenie radioodtwarzacza powodowało natężenie rzędu 0,08 A, czyli co najmniej dwukrotnie przewyższające dopuszczalną normę. Jako, że ujemna temperatura powietrza nie sprzyja przeprowadzaniu takich napraw, ograniczyłem się do zastosowania WD-40 i wymontowania radia ze samochodu. Gdy tylko zrobi się nieco cieplej, znów powrócę do rozwiązywania tej bolączki, bo dziwnie przebiega podróż bez słuchania ulubionych utworów muzycznych.

Z góry przepraszam osoby czytające tę notkę, które spodziewały się wartkiej akcji oraz heroicznych czynów. Moje zmagania z przeciwnikiem nie były może zbyt widowiskowe, ale zapewniam wszystkich, iż wróg działał skutecznie i niepostrzeżenie, niczym profesjonalny łupieżca korzystający z naszej nieuwagi.