Stosownie do pory roku, czas pomyśleć o przygotowaniach do zimy. Karoseria porządnie umyta i wywoskowana w zaprzyjaźnionej myjni; letni płyn w spryskiwaczu rozcieńczony zimowym koncentratem. Jeszcze tylko wymiana opon a raczej kół zimowych z moimi zimowymi sport-goodyerami, które oczekują grzecznie w przechowalni lubelskiej ASO od wiosny. Termin wymiany uzgodniony uprzejmą rozmową z serwisem na minioną środę. Jadę, podstawiam samochód – godzina oczekiwania i odbieram nowo obuty samochód – a koła letnie – w depozyt. Teraz może padać śnieg [zimno]. W czwartek o świcie ruszam w swoją zwyczajową trasę – na dziki wschód. Po przejechaniu kilku kilometrów - alarm czujników ciśnienia w kołach a ja jadę sobie tylko znanym skrótem przez lasy omijając wahadła na nieustająco remontowanej „19”. Czyżbym już uszkodziła nowo założoną oponę? Zjeżdzam na najbliższą „wsiową” stację benzynową. Mają nawet kompresor – ale taki bardziej z XIX wieku. Ciśnienie w oponach 3,0 b.
No nic – wsiowy kompresor – wsiowy wyświetlacz; powietrze z opon na wszelki wypadek trochę upuszczone, żeby zbliżyć się do zalecanych norm (są przecież wypisane na słupku a mechanik w ASO powinien je znać na pamięć!). Lampka kontrolna ciśnienia nie gaśnie. Powietrza drastycznie nie ubywa. „Na oko” też kapcia nie mam, auto prowadzi się równo – obowiązki wzywają – gnam więc dalej na wschód ale już wyjeżdżam na „19” – bo w razie potrzeby pomocy technicznej nikt by mnie w tych lasach nie znalazł. Pierwsza napotkana stacja kontroli pojazdów w Kocku. Panowie przemili – wpuszczają na stanowisko diagnostyczne bez zbędnych ceregieli – ciśnienie w oponach ustawiłam poprawnie! Tylko dlaczego kontrolka świeci? Diagnoza szybka – brak wprowadzenia nowego kompletu czujników do komputera pokładowego!
Moje bardzo wątłe, próbowane na nowo zaufanie do lubelskiej ASO – legło w gruzach. W drodze powrotnej zajeżdżam z reklamacją do Toyoty. Chłopak z Kocka miał rację od pierwszego strzału – zaś certyfikowany (?) mechanik z ASO „nie pomyślał”:
1) o napompowaniu kół przed założeniem do zalecanej wartości ciśnienia
2) wprowadzeniu kodu drugiego kompletu czujników ciśnienia – do pamięci komputera (dziwne – bo już na tym komplecie jeździłam więc samochód powinien je rozpoznać automatycznie). Na pocieszenie - reklamacja załatwiona „od ręki”. Chwilowo kontrolka nie świeci.
Wnioski:
- czujniki ciśnienia to przydatny bajer – pod warunkiem, że właściwie używany;
- wsiowe kompresory – mimo wyglądu – nieźle mierzą ciśnienie w oponach
- czynność pomiaru ciśnienia niszczy lakier na paznokciach
- w przydrożnej stacji małego miasteczka są sprytniejsi mechanicy niż w (tym?) ASO;
- baaardzo, bardzo tęsknię za radomską stacją Toyoty