Typ E30. Golusieńka wersja z opcjonalnym wspomaganiem układu kierowniczego, elektrycznie sterowanymi lusterkami, mechanicznym szyberdachem i autoalarmem "Made in Taiwan". :P
Kupiona "w nagłym kaprysie" od kumpla. Wskutek zaległości serwisowych moich poprzedników, potwierdziła starą teorię "Będziesz Miał Wydatki". Niestety, kiedyś tam w przeszłości została "strzelona" w prawy tylny narożnik i naprawiona bez zabezpieczenia antykorozyjnego.
Ale potrafiła się zrewanżować. Ze wspólnych 80 tys. km pozostawiła generalnie miłe wspomnienia.
Z najprzyjemniejszym włącznie -> powrotem z mojego pierwszego, turystyczno-imprezowego zlotu BMW w Kotlinie Kłodzkiej w 2004 roku.
Gdy po 3 godzinach i 240 kilometrów pustawymi trasami nr 11 i 2 samotnej, nocnej jazdy zatrzymałem się pod domem o wpół do piątej rano. Z niedosytem, jak dziecko po przerwanej świetnej zabawie, wyłączyłem zapłon:
- "Cholera, mógłbym tak jeszcze do Szczecina". :/

Na co dzień, to był świetny samochód reporterski. Wystarczająco wygodny, z doskonałą wentylacją/ogrzewaniem, leciutki, żwawy, zadziorny, bardzo czujny w reakcjach na polecenia, świetnie wyważony (rewelacyjnie, pewnie i szybko jeździło się nim po śniegu, pod warunkiem zachowania aptekarskiej precyzji w sterowaniu przepustnicą). Współczesne maluchy mogłyby się uczyć od niego zwrotności. Czasem parkowałem, a po powrocie drapałem się w głowę "Jakim cudem się tutaj wcisnąłem?"
Wcześniej na zdjęciach pożarów miałem tylko dym, albo parę z dogaszania. Gdy zacząłem jeździć tym samochodem, na fotach zaczął pojawiać się ogień. ;)
Sowicie wynagradzał użytkownika świadomego ograniczeń fizyki i był bardzo kompetentny na szosie. W sytuacjach podbramkowych wystarczyło mu nie przeszkadzać. Tak jak kiedyś, gdy przy zwyczajowej prędkości około 100-110 km/h wszedłem w doskonale znany, pokonywany kilka razy dziennie zakręt... świeżuteńko i sowicie wysypany grysem :O (Drogowcy, którzy zaklakali ubytki w asfalcie i przykryli lepik grysem, zapomnieli ustawić znaki ostrzegawcze po tej stronie zakrętu). To musiał być niezapomniany widok dla przypadkowego świadka, jeżeli był. Białe BMW z kuprem odchodzącym od toru jazdy o 10-15 stopni, lecące w łagodnym poślizgu nadsterownym, z gostkiem za kierownicą właśnie "robiącym w zbroję" ze strachu. :P

Jeszcze ją widuję. Została w rodzinie. Niestety, nie jest już tak zadbana. Niepowstrzymywane rude żre. Smutno patrzeć, że "Dama" prędko posuwa się w latkach, ale wciąż jeździ bez zarzutu.
Prędko uciekam, żeby mnie nie podkusiło wsiąść za kierownicę.
Potem wieczorem musiałbym zapijać zgryzotę. :P Bo wciąż obiecuję sobie, że jeszcze kiedyś kupię E30.