W zasadzie to gotowa byłam zasnąć, ale jeszcze wykonałam ostatni telefon do męża, który grał koncert w oddalonym o 120 km od naszego domu Dublinie.
- Skończyliście już?
- Właśnie miałem do Ciebie dzwonić. Skończyliśmy, ale jestem tak wykończony, że będę nocował u Miquela. Nie dam rady wracać jeszcze taki kawał.
- No dobra. Tylko żadnych lasek
- Jak ty coś powiesz...
- Dobranoc.
- Branoc.
Pokręciłam się jeszcze, zgasiłam światło, przyłożyłam głowę do poduszki akurat wtedy, kiedy zadzwonił telefon.
"Już się stęsknił"??? Przemknęło mi przez głowę.
- Co tam??? - odebrałam
- Tylko się nie denerwuj... Rozbiłem samochód, ale nic mi nie jest.
W zasadzie nie przypominam sobie co wtedy pomyślałam i w jakiej kolejności. Już raz mi mąż samochód stuknął, na parkingu, podobno "ślisko było", a było tak ślisko, że aż się maska podniosła... Wtedy też powiedział, że rozbił, więc jakoś się tak mocno nie przejęłam.
- Bardzo?
- Bardzo.
- Ale Tobie nic nie jest???
- Nie. Noga mnie tylko boli i żebra.
To mnie zaniepokoiło...
- To co się stało?????
- Rozbiłem samochód, uderzyłem w latarnię, policja i karetka już jadą. Na szczęście nikogo innego w pobliżu nie było. Zadzwonię jak wszystko pozałatwiam na miejscu.
"Jaka policja? Jaka karetka? Znaczy, że rozbiłem, rozbiłem? Tak na serio? Tak jak na filmach?" - przemykało mi przez głowę z prędkością ponaddźwiękową. Rozbiłem - takie strasznie mało konkretne. Hmmm i jeszcze irytujące.
Nie trudno się domyślić, że usnąć było mi ciężko. Złapałam telefon i poszłam prasować (wyszło mi to na dobre). Noc była długa, nie tylko dla mnie. Targały mną wyrzuty sumienia. To ja namówiłam męża na prawo jazdy. Zawsze mi mówił, że nie lubi jeździć, zawsze powtarzał, że źle się czuje za kółkiem. Nauczyłam go prowadzić, wydawało mi się, że będzie nam wygodniej, mamy troje dzieci, szybciej. Nie słuchałam I byłam taka dumna kiedy zdał egzamin za pierwszym razem, ale nie lubiłam kiedy prowadził.
Mąż wrócił następnego dnia, jak zbity pies - autobusem. Samochód, a raczej to co z niego zostało, ubezpieczalnia wzięła na hol i zabrała do oszacowania strat.

Okazało się, że Ford jest bezpieczny w testach zderzeniowych. Jak się walnie z prędkością 100 km/h w latarnię, to pomimo przesuniętego silnika, potrzaskanej szyby i pedałów wbitych do środka samochodu wychodzi się z tego z wybitą stopą i otarciami od pasa.
Oczywiście żartuję - teraz już potrafię - nie mogę przecenić roli szczęścia jakie miał mój mąż, ja i nasze dzieci, które mogły zostać sierotami.

Kiedy wszystkie formalności zostały załatwione, a rzeczoznawca oznajmił, że samochód jest nie do zrobienia zdałam sobie sprawę z jednego: Mąż jechał 100 tam gdzie można było 50, rozwalił samochód, zniszczył lampę, naraził siebie i nie dostał nawet mandatu! Nic! Nawet w alkomat nie dmuchał, choć na miejscu przyznał się policji, że wypił piwo!!!
Dacie wiarę???
A ja? 2 punkty i 80 euro w plecy bo pojechałam 60km/h tam gdzie można było 50, a miałam takiego pecha, że akurat stał tam fotoradar!
A jak wiadomo z radarami się nie dyskutuje!!!