Tym razem postanowilem zabrac Aishe na dluzsza wycieczke, az pod "niezdefiniowana" granice pomiedzy Emiratami a Arabia Saudyjska.

Podroz nie wydawala sie daleka, okolo 600 kilometrow w obie strony, jednak jazda w warunkach pustynnych, nawet jesli odbywa sie droga asfaltowa to troche wieksze wyzwanie.

Wedrujace wydmy, wszechobecne wielblady oraz bengalscy robotnicy okolicznych pol naftowych, lubiacy spacerowac po rzeczonych drogach (stwarzajac zagrozenie zarowno dla siebie jak i samochodow) to tylko niektore z zagrozen. Trzeba niestety rowniez pamietac o progach zwalniajacych (zero odblaskow) i wszechobecnych radarach (oj bola mandaty).

Celem podrozy byla "prawdziwa pustynia", taka z pocztowki z Arabii, wiec gdziez indziej moglbym taka znalezc jak nie w okolicy najwiekszej (ponoc) wydmy na swiecie Moreeb Dune, 200m n.p.m.

Odbywaja sie tam rowniez wyscigi na szczyt owej wydmy, ktorej kat nachylenia wynosi 50'- cos w stylu Pikes-Peak

Aisha dzielnie znosila trudy podrozy, nie zakopujac sie w piachu i dosyc oszczednie obchodzac sie z paliwem.

Spalanie rzedu 13 litrow w terenie "prawie gorskim" podczas bardzo nierownej jazdy (czesto 180km/h) uznaje za zadowalajace.

Koszmar zaczal sie jednak po powrocie "do domu", gdy sie okazalo ze znaczna czesc pustyni wrocila razem z nami do Dubaju, skonczy sie chyba auto-detailingiem bo piasek drobny jak Maka Wroclawska jest wszedzie.

Ale warto bylo...