Precyzując: nie na podnośniku ale nad kanałem.
2 tygodnie temu cytryna zaczęła głośniej pracować. Okazało się że znowu wypaliło dziurę w rurze łączącej tłumik środkowy z końcowym. Krótko wspominałem o tym w tym wpisie https://www.autowcentrum.pl/blog/post/przygody-z-ostatniego-miesiaca,36117/
Umówiłem się na spawanie tłumika, ale panowie stwierdzili, że ściany rury już są tak słabe, że nie ma sensu ponowne spawanie. Zalecają wymianę tłumika środkowego. Niestety zrobili już rozeznanie w terenie i od ręki w Olsztynie nie było niczego. Zasugerowali żeby zabrać auto, zamówić tłumik w necie i po weekendzie przyprowadzić na wymianę.
Od razu przystąpiłem do szukania zamiennika, bo znając cenę oryginalnego tłumika końcowego ( o czym pisałem tutaj https://www.autowcentrum.pl/blog/post/glupi-ma-zawsze-szczescie,35394/ ) wiedziałem, że w tym przypadku nie będzie inaczej. Zamówiłem tłumik od firmy z Ostrowa Wielkopolskiego za 191 zł z przesyłką i oczywiście dwie obejmy montażowe.
W tzw. międzyczasie podjąłem kroki w celu uniknięcia ewentualnego rozpadnięcia się tłumików na trasie podczas jazdy. Zakupiłem taśmę samoprzylepną do uszczelniania tłumików i potem jeszcze jeden zestaw z taką zaprawą termoutwardzalną. Wyrzeźbiłem z tego to co możecie zobaczyć na zdjęciach od 1 do 3. Arcydzieło to to nie jest ale wytrzymało 1,5 tygodnia. Dlaczego półtora? Ano dlatego, że jak już zamówiłem ten tłumik i wiedziałem, że będzie dopiero po weekendzie. To zacząłem się zastanawiać czy może by samemu nie podjąć się tej wymiany. Zaoszczędzić trochę kasy i przy okazji przeżyć męską przygodę i zdobyć trochę doświadczenia. I tak też się stało. Wymiana została dokonana w minioną sobotę. Koleżanka mieszkająca w jednej z podolsztyńskich miejscowości posiada garaż z kanałem, który udostępniła mi na czas wymiany. Do pomocy miałem kolegę Mateusza, który postanowił sobie, że będzie częściej sam naprawiał swoją Astrę G i ze trening mu się przyda. Ogólnie ciężko było rozpiąć łączenia tłumika środkowego z katalizatorem i tłumikiem końcowym z uwagi na sporą korozję i zastosowaną w ubiegłym roku pastę montażową. Sporo czasu straciliśmy właśnie na demontaż. Następnie solidnie oczyściłem stare elementy, trzeba było też przywrócić rurze z tłumika końcowego kształt jak najbardziej zbliżony do okręgu, żeby mieć lżej przy montażu. Ale i tutaj nie obyło się bez problemów. Najpierw przymierzyliśmy wszystko „na sucho” pod autem, żeby ewentualnie móc coś jeszcze porzeźbić zanim już nałożymy pastę i przystąpimy do skręcania. Montaż zaczęliśmy od połączenia bliżej silnika, czyli między katalizatorem a środkowym. Pasta, połączenie rur i skręcenie bez żadnego problemu. Jak się okazało połączenie z drugiej strony nie było już takie łatwe i wymagało bicia młotem. Z uwagi na ciasnotę i tym podobne. Postanowiliśmy dokonać połączenia w odwrotnej kolejności, tj. najpierw końcowy ze środkowym gdzie użycie młota i bicie przez drewno było dużo łatwiejsze i dało pożądany efekt, a następnie połączenie z katalizatorem gdzie poszło równie łatwo jak za pierwszym razem. Następnie miało miejsce odpowiednie ustawienie tłumików względem siebie (w sensie osiowo) i skręcenie wszystkiego. Całość prac tj. przygotowanie garażu i kanału, z przerwami i chodzeniem do sąsiada po narzędzia trwała 3 h. Czy długo czy krótko? ciężko powiedzieć. Dla zobrazowania: zakładałem, że wystarczy nam 1h (zaznaczam, że nigdy tego nie robiłem i kolega również). Ale wszystko działa, gra i buczy. Tylko zastanawiam się jak długo wypala się tłumik, w sensie kiedy przestanie być czuć ten specyficzny zapach?
Poniżej galeria