Na kilka dni przed wyprawą perspektywy nie były zbyt klarowne. Pęknięty amortyzator skutecznie zepsuł „przed weekendowy” nastrój. Ostatecznie jednak zdecydowaliśmy się pojechać – ona i ja, dwie torby, kurtki, cztery pary butów, dwa termosy, płaszcze przeciwdeszczowe, i 56l benzyny bezołowiowej 95 oktanów Całą drogę auto spisywało się absolutnie bez zarzutu. Komfort jazdy zupełnie zadowalający, chociaż przyznaję że mocy na górskich podjazdach brakuje. Z seryjnego stada dziewięćdziesięciu pięciu koni mechanicznych po jedenastu latach zostało pewnie nieco mniej. Pomijając jednak dynamikę podróży – podobną do pędu wozu drabiniastego – zarysowały się bardzo pozytywne doznania z 800-kilometrowej podróży w polskie góry. Starczyło też paliwa na wizytę pod kompleksem skoczni narciarskich w czeskim Harrachovie.
Jeden jeszcze prócz ekonomii podróży powód do wolnej jazdy znalazłem. Widoki tak piękne, że postać się chciało… popatrzeć. Jedna rzecz pewna prócz podatków i śmierci dochodzi, do Szklarskiej Poręby wrócimy jeszcze w tym roku