Agresja drogowa nigdy mnie nie spotkała. Do czasu. W czwartek 23 września wyprzedziło mnie BMW X3. Zdążyło przed podwójną ciągłą, ale przeleciało obok mnie z prędkością co najmniej dwa razy wyższą niż dopuszczalne 70 km/h, akurat przy wyjeździe spod paru przydrożnych bloków mieszkalnych. Jakbym stał w miejscu. Pożegnałem więc jego kierowcę kilkusekundowym świeceniem długich świateł, co należy czytać jako „Weź się opanuj!”. Gdy zaczął hamować przed najbliższym skrzyżowaniem, pomyślałem, że to kolejny władca szos, który wyprzedza tylko po to, żeby zaraz upalić swoje klocki i skręcić ci przed nosem, zmuszając do hamowania. Dlatego znów zobaczył w lusterku wstecznym moje długie światła.
Moment później okazało się, że pan z BMW nagle przestał się spieszyć, że chce ze mną porozmawiać. W tym celu pozwolił się ominąć, dogonił mnie i przez parę kilometrów naprzemiennie wyprzedzał, zajeżdżał drogę, zatrzymywał się i machającymi rękami zachęcał do rozmowy. Zapewne chciał usłyszeć odpowiedź na pytanie, czemu kierowca leciwego citroena poucza go – Mistrza! – długimi światłami.
* * *
Otóż mam większe prawo do recenzowania „miszczów” BMW niż inni. Do dziś jestem fanem marki i to się nie zmieni. Przez kilkanaście lat należałem do zrzeszenia BMW Clubs Europa e.V., mającego błogosławieństwo centrali firmy w Monachium, będącego zwierzchnią organizacją dla wybranych klubów w Europie - u mnie to były BMW Klub Polska, a potem BMW Autoklub Polska. Tam nie da się zapisać, wchodząc z ulicy i kładąc kasę na ladzie. Jeśli nic się nie zmieniło, to trzeba mieć dwóch wprowadzających i przejść okres próbny. Wylecisz stamtąd, szczeniacko upalając opony na ulicy i przynosząc wstyd marce.
Jeździłem na polskie zloty, gdzie za sprawą dobrej organizacji i rozsądku uczestników przez lata nikomu włos z głowy nie spadł, gdzie nie wydarzyła się ani jedna niebezpieczna sytuacja dla kibiców, ich dzieci i pupili domowych, mimo że na próbach sportowych było ostro i gorąco. Staraliśmy się poprawić zszarganą opinię marki. Robiliśmy akcje charytatywne. Pomagaliśmy domom dziecka. Zabraliśmy niepełnosprawnego Igora do BMW Welt i fabryki Trójek w Monachium, razem z fundacją „Mam marzenie”, w czym z wielką satysfakcją pomógł oficjalny importer BMW Polska.


Niestety, to wszystko była syzyfowa praca, której efekty pryskały jak bańka mydlana w zderzeniu z prozą codzienności, gdy co rusz spotykamy kolejnego galopującego kierowcę BMW, nie zważającego na innych. Zapał się nam wypalił, choć nadal się spotykamy, już czysto towarzysko.
* * *
Początkowo machnąłem ręką na incydent z Dąbrowy. Stwierdziłem, że nie będę mu nadawać dalszego ciągu. Jednak, gdy zabezpieczałem plik z wideorejestratora, postanowiłem rzutem na taśmę sprawdzić z jaką prędkością „leciało” BMW, gdy mnie wyprzedzało. Metoda oceny prędkości z filmu jest prosta i dość precyzyjna, jak linijka. Mierzy się czas przejazdu pomiędzy wybranymi punktami przy drodze. Z paru przeliczeń wyszło 167-172 km/h. Wtedy zdecydowałem, że wyślę zgłoszenie na policyjną skrzynkę „Stop agresji drogowej”.
Furman z BMW mandatu raczej nie dostanie, ale mam nadzieję, że mentalny kubełek zimnej wody poprawi jego zachowanie na drodze. A on i wszyscy kierowcy aut z biało-niebieską szachownicą, straszący innych użytkowników dróg, niech pamiętają, że na drogach mamy coraz więcej samochodów z wideorejestratorami.
I niech odpowiedzą sobie na pytanie: CZY NIE JEST IM WSTYD PSUĆ OPINIĘ ULUBIONEJ MARCE?
Współczuję tym, którzy jeżdżą BMW normalnie (takich jest zdecydowana większość, tylko ich nie zauważamy), a którzy niezasłużenie spotykają się z zaprogramowaną niechęcią i złośliwościami innych użytkowników drogi. Tylko dlatego, że są przez nich wsadzani do tego samego worka, co piraci drogowi. To jest powód, dla którego zrezygnowałem z jeżdżenia BMW na co dzień.

P.S. Po paru kilometrach tej ciuciubabki z X-trójką skręciłem w boczną drogę. Jej kierowca zapewne pomyślał sobie z satysfakcją, że przed nim uciekłem. A ja jechałem dokładnie tą drogą, którą planowałem, m.in. sfotografować miejsce śmiertelnego wypadku, 2 lata wcześniej spowodowanego przez podobnego „galopującego mustanga”, jak on. Zginęły dwie młode osoby, a martwe spalone drzewo stoi niczym pomnik.