Kumpel poszukiwał od jakiegoś czasu zimowozu. Wymienialiśmy się linkami do ogłoszeń. Na sto aut jedno było warte zainteresowania. Granatowy, elegancki liftback. Coś nas jednak tknęło i nie pojechaliśmy po niego. Sprzedająca sama nie była pewna czy chce sprzedać swą Corollę.
Kumpel już prawie zrezygnował z zakupu jakiegokolwiek wozu, stwierdzając, że w takim razie będzie jeździł metrem.
Którejś nocy pojawiło się ogłoszenie o lakonicznej treści: Toyota Corolla, czarna, 1995 rok, sedan, klimatyzacja, automatyczna skrzynia biegów, przebieg 111 tysięcy mil. O, podobna do mojej, pomyślałem sobie.
Kilka marnych zdjęć. W dodatku na końcu świata. Wysłałem jednak koledze link i zapomniałem o sprawie. Zadzwonił do mnie przed świętami z życzeniami. Zapowiedział tajemniczo, że wybiera się po jakieś auto za kilka dni.
Spotkaliśmy się zaraz po Nowym Roku. Wjeżdżam na parking i.... na parkingu stoi LeBieGa. Zaraz, zaraz, przecież LeBieGa jest w garażu, to niemożliwe... Przecieram oczy ze zdumienia...
Przede mną stoi najprawdziwsza bliźniaczka mojej Toyoty
Okazało się, że kumpel pojechał właśnie na ten koniec świata (czego nigdy nie robi) i kupił auto z ogłoszenia, ktore mu wysłalem
Sprzedawcą był pierwszy właściciel, który sprowadził Corollę w podobnym czasie, kiedy trafiła do Polski moja. Dbał także w miarę o swą Toyotę, gdyż karoseria i lakier są w dobrym stanie.
Podobnie jak podwozie. Silnik zaskakuje od razu po przekręceniu kluczyka, automatyczna skrzynia działa bez zarzutu. Kumpel jest zadowolony i tym sposobem w Warszawie są już dwie czarne Corolle z fabryki Cambridge w kanadyjskiej prowincji Ontario. Tak było im pisane. Wyjechać z jednej taśmy i spotkać się po drugiej stronie półkuli... Zabawne, nieprawdaż???