Wczoraj - z powodu kompletnego braku czasu i jakiejkolwiek możliwości na uczciwy wypoczynek - zafundowałam sobie niewielki przerywnik codziennej gonitwy w postaci wyprawy na prezentację Aygo w lubelskim salonie Toyoty. Wybrałam się tam z Przyjaciółką, która poszukuje mini autka do miasta. Aygo jest zabawne, dość starannie wykończone i może stanowić alternatywę dla damskiej torebki . Moim zdaniem śmieszny, mały złośnik. Oferta absolutnie nie dla mnie i wpis ma być tym razem nie o debiutancie a o jakości pracy sprzedawców nowych samochodów.
Temat trochę wywołany przez jednego z nowych (?) pracowników stacji, który namawiając mnie na zakup (jakiejkolwiek) toyoty spotkał się z moją kategoryczną odmową - w tej stacji to ja samochodu nie kupię!
Moje osobiste (klienckie doświadczenia zniechęciły mnie do transakcji w tym miejscu. Wczorajsze rozmowy z pracownikami lubelskiej stacji ośmieliły mnie natomiast do próby rozpoczęcia tu dyskusji na temat wymarzonego profilu zawodowego sprzedawcy (nowych) samochodów. Temat trochę na zamówienie - bo panowie próbują rehabilitacji po naszej nieudanej współpracy i kilku wtopach na polu naszych motoryzacyjnych kontaktów. Ciekawi ich zdanie obrażonego klienta
Ja od sprzedawcy oczekuję poza oczywistą kompetencją i wiedzą o każdym sprzedawanym modelu:
- szacunku dla moich wyborów i konfiguracji, nie znoszę - jeśli pan sprzedawca wie lepiej co jest mi potrzebne a faktycznie wciska to, co ma pod ręką i mu na stoku zalega;
- bieżącej informacji o stanie zamówienia
- braku nachalnej, nieszczerej uprzejmości
- kultury osobistej (a nie wytresowanej) ale to dlatego, że z zasady lubię z takimi osobami robić interesy
- widocznej, lekceważącej pobłażliwości dla jakiejś niewiedzy, choć staram się kupować samochody dobrze przygotowana merytorycznie.
To tyle a może aż tyle?