Był to samochodzik mojego Taty, odziedziczył go w spadku po swoim bracie, a ja odziedziczyłem go po śmierci ojca. Sympatycznie się go prowadziło, był zrywny, sprytny, szybki i dobrze się trzymał drogi (uczyłem się nim jeździć). Niestety nie nacieszyłem się nim długo. Jakiś tydzień po śmierci taty, pękło mocowanie przedniej belki, zerwał się silnik z łapy. Ogólnie Seacik był mocno skorodowany. Niestety wujek o niego nie zadbał, a ojciec był mocno schorowany i nie miał kto się nim zająć. Krótki epizod w moim życiu... Skończył na autoszrocie niestety. :(