Jedyne w swoim rodzaju auto, które kupuje się nie z miłości tylko z rozsądku albo z konieczności. A potem można je pokochać albo znienawidzieć. W moim przypadku skończyło się na tym pierwszym. Wiadomo, z silnikiem 200D szału nie ma - wybierając się w dalszą podróż wybieram raczej boczne, lokalne drogi gdzie to ja mogę czasem wyprzedzić traktor lub ciężarówkę a nie mnie wszyscy i tak wyprzedzają mimo, że z wielkim bólem osiągnąłem 150km/h :)Zresztą i tak największą przyjemność z jazdy tym autkiem ma się przy prędkości około 80km/h, podziwiając polskie krajobrazy za oknem i niebo przez szyberdach a nie mknąc ile fabryka dała po nielicznych polskich autostradach. Wyposażenie skromne i wywołujące raczej pobłażliwy uśmiech u właścicieli wypasionych fur przeładowanych elektroniką, ale autko nadrabia to niesamowitym komfortem jazdy i całkowitą bezawaryjnością mimo, że jest starsze niż niejeden kierowca na naszych drogach.Tylko wymiana oleju w terminie i części eksploatacyjne typu klocki czy spalona ża;róweczka. A żeby nie było za różowo... to gdzieniegdzie jest rudo :)ale po ponad 20 latach nie ma mocnych, rdza musi wyjść. Zresztą nie ma tragedii, żadnej głębokiej zgnilizny tylko kilka powierzchownych ognisk korozji na rantach drzwi, klapie bagażnika czy progach. A że wszystko na bieżąco robione więc nie ma o czym gadać. Gdzie mu tam do mistrza w tej
dziedzinie czyli "godnego" następcy - W210 :) Ogólnie rzecz biorąc to najlepszy samochód jakim dane mi było jeździć choć jeszcze wszystko przede mną. A o swoim samochodzie każdy może mówić i pisać godzinami przekonując innych, że jest najlepszy. Ile aut tyle opini :)