Ach Seicento... Kupiony z nadzieją ogromnych, nieprzeliczonych oszczędności - mało pali, nie psuje się, a jak już się zepsuje, to części tanie.

Żadna z tych prawd się nie sprawdziła:).

Nie dość, że co cały czas coś się psuło, naprawy wcale tanio nie wynosiły (do jednej, która unieruchomiła auto, doszło nawet ok. 300 km od domu) to jeszcze generalnie dużo, jak na tak mały silnik, palił (ok. 7l lpg/100km).

Ale i tak auto było super. Tyle rzeczy się naprzewoziliśmy (3 przeprowadzki, pralka, lodówka). Jak sobie teraz myślę, to zastanawiam się, jak ono dało radę. Nawet byliśmy nim z żoną w Pradze, w podróży poślubnej (1600 km przygody) - podróż przebiegła w zasadzie bezproblemowo, nie licząc uszkodzonego elektrowentylatora, przez co mieliśmy problem z temperaturami.

Także mimo, że nadziei pokładanych jakoś w 100% nie spełniło, to i tak było super.

Skończyło się niestety kolizją - wymuszenie pierwszeństwa na skrzyżowaniu. Taka jest wersja Policji, ale ja dałbym sobie rękę uciąć, że facet miał włączony kierunkowskaz i sygnalizował zamiar skręcania, następnie zmienił zdanie i pojechał prosto kończąc na moim błotniku. Ale tak, czy tak, zgodnie z przepisami, powinienem poczekać aż opuści skrzyżowanie, także bezspornie moja wina.

Auto sprzedane jako uszkodzone, pewnemu bardzo miłemu mężczyźnie w sile wieku, który chciał je naprawić dla córki.

Zdjęcia pochodzą z: