Był rok 1994. W życie wchodziła denominacja złotówki, kapitalizm zadomowił się już na dobre, a mimo to ludzie stali w kolejkach po wymarzone auto, kupione zazwyczaj w systemie argentyńskim. W połowie lipca tego samego roku moja mama wybuchła wielką radością - wylosowano jej numerek i spod salonu Fiata w Tychach odjechała pięknym, czarnym Cinquecento. Mieć takie auto, to jak awans na jakieś ważne stanowisko. Od tego samochodu wszystko się zaczęło. Pasja do Fiata i pasja Cinquecento. Niestety nie zachowało się żadne zdjęcie z czarnym Cinquecento. No, prócz tego. Samochodzikiem tym byłem wożony do przedszkola, jeździliśmy na narty. Mam do niego ogromny sentyment. Pamiętam, jak zawsze oparcie siedzenia kierowcy było zabrudzone od moich butów, a w wolnej chwili sam bawiłem się w kierowcę. Mama jeździła tym autem przez trzy lata, sprzedała go w... lipcu 1997 roku salonowi Auto-Hit w Tychach.