Mój pierwszy samochód. Pamiętam go jak pierwszy pocałunek - he, he, he. Czułem się w nim, jakbym był królem szos. Zjeździłem nim, wraz z czteroosobową rodziną i sporym bagażem na dachu (dzieci miały 3 i 5 lat, to wyobraźcie sobie ile trzeba wziąć bagażu) prawie całe słowackie Tatry. Prosty jak budowa cepa. Rozrusznik był w podłodze, a jak pękła linka, to odpalałem patykiem. Długi czas był drugim autkiem w rodzinie, stanowił również "auto zastępcze" w okresie pomiędzy sprzedażą jednego auta a kupnem następnego. Gdzieś w okolicach 1999 roku już na tyle zjadła go rdza, że sprzedałem go za 100 zł.