Audi 100 C3 z 1988 roku. Ulubiony, po Mercedesie W124 samochód polskich taksówkarzy, a także podstawowy środek transportu rosyjskiej mafii w latach 90. Przynajmniej w filmie “U Pana Boga za piecem”. Było białe, miało zagazowany, gaźnikowy 115-konny silnik 2.0. Rozpoczęcie przeze mnie motoryzacyjnej kariery wydawało się więc naprawdę obiecujące. Co prawda jego stan był agonalny, byłem pełen zapału i przepełniony nadzieją, że kiedyś dojadę nią do Monako. Pomimo kurzu w portfelu i kieszeni, chciałem wyremontować ten samochód, gdyż moim zdaniem stare, dobre Cygaro, jeżeli jest w idealnym stanie i posiada oryginalne kołpaki, wygląda znacznie bardziej reprezentacyjnie niż parę współczesnych aut klasy wyższej. Szybko jednak marzenia o wyjeździe ukochanym Galeonem do Monako legły w gruzach. Nie miałem pieniędzy, a kto 15-letkowi dałby wtedy pracę. Setka nauczyła mnie co nieco o samochodowej morfologii, a także tego, że posiadanie auta to nie tylko przyjemność z jazdy, lecz także chwile przerażenia :-). Audi poszło w końcu na złom, a jedyne co pozostało mi po nim, to fotografie i wciąż żywe marzenia o Monako.