Dobre ładne auto, przestronne, oszczędne - o awaryjności lub nie napiszę później.

To co prawda nie samochód, ale też najeździłem "emusią" wiele tysięcy kilometrów. Jeździliśmy ja z córką na motorze, a żona z synem w przyczepie. Ciekawostka - nigdy, nawet przy trzaskających mrozach, nie miałem kłopotów z "zapaleniem" motoru - odśnieżenie siedzeń, osłon i silnika, przelanie dwóch gaźników, dwa pompnięcia bez zapłonu, zapłon, jedno kopniecie i palił.
Wcześniej jeszcze był "komarek" i WSK 175, ale nie chcę nudzić.

Małe, ale jeździło, kilkanaście razy jeździłem nim nad morze 1000 km w dwie strony - jeździł w terenie na ryby, na kamping jak porządne auto terenowe. Najgorszym niedomaganiem były zrywające się przeguby - zawsze trzeba było wozić ze sobą na zapas...

Bardzo dobre duże auto kombi, wspaniale jeździło się na wakacje, na ryby, można było spać wygodnie w dwie, a nawet w trzy osoby wewnątrz. Zrobiłem nim ponad 200000 km, wspominam je z rozrzewnieniem, te biegi w kierownicy, przeszklony pomarańczowy dach na bokach samochodu, półka pod podłogą podłogi bagażnika, paliwo mieszane z olejem na stacji...i ta jazda - te samochody były tak resorowane, że nie odczuwało się większości nierówności drogi, gdzie dzisiejszym samochodom, nawet tym najlepszym, do tamtego komfortu...
Miałem w sumie trzy egzemplarze - 312, 312/1 i 353. 312 miał drewniane obramowania bagażnika i tylnych drzwi, i był na resorach poprzecznych, następne miały już sprężyny. Najlepiej drogi trzymał się ten najstarszy 312.

Niesamowicie dynamiczny, a jednocześnie super oszczędny pojazd. Najeździłem się nim "do syta" - gdyby nie rdza...

Czarna, piękna, moja... niezawodna, bezawaryjna - troszkę tylko posunięta w latach...