Białe tico, niestety już powoli zaczynam w nim zauważać nadszarpnięcie zębem czasu. Powolutku wchodzi rdza, do wymiany wahacze, tarcze hamulcowe, cylinderki hamulcowe i pasek rozrządu. Jedyna droższa naprawa to wymiana modułu. Generalnie autko dobrze się spisuje, ale czas pomyśleć o zmianie. Co do nazwy "lalunia" to tak go nazywa moja żona. Ciągle jej mówię, że tico to rodzaj męski, ale to moja żona i tak wie swoje :).

Moje pierwsze autko, które sobie kupiłem będąc jeszcze na studiach. Pojechałem z kolega do jego wuja (blacharz-mechanik) i wyczailiśmy w szopie starą karoserię od maluszka z silnikiem. Ten wujek kumpla pomalował mi to coś, co zobaczyłem w szopie (czerwony, sportowy kolor) i kupiłem za małe pieniądze. Cóż, "maluch" to nieustanne pasmo walki z wszelkimi naprawami. Dzięki niemu nauczyłem się wiele na temat aut, budowy silnika itd. Na naprawy wydałbym krocie u mechanika, więc sam z nim sobie radziłem. Rozstałem się z nim przy kupowaniu obecnego autka.

Było to pierwsze auto, którym jeździłem po zdaniu egzaminu na prawo jazdy. Oczywiście było to autko kupione przez moich rodziców. W latach 80-tych był to niesamowity wypas. Kolor kość słoniowa, silnik poloneza, skrzynia 5-biegowa. Niestety już po 60 tys. km zaczął strasznie gubić olej. Poza tym miał luzy na wale przeniesienia napędu. Jak na tamte czasy autko fajne.