Nissan Cube. Pierwsze auto, które kupiłem tak szybko od momentu kiedy je zauważyłem. Jest to chyba najbardziej "emocjonalny" samochód jaki kiedykolwiek posiadałem. Zdaję sobie sprawę, że wzbudza skrajne uczucia. Ale to właśnie mi się w nim podoba. I jeszcze to, że tak mało ich jeździ po naszych ulicach.

Samochód którym jeździłem w tzw okresie przejściowym przed Peugeotem Partnerem. Należał do mojego ojca, ale że tam też nastąpiła zmiana pojazdu, to zanim zostało sprzedane to trochę ja nim pojeździłem. Autko fajne, ale jak się ma rodzinę, to niezbyt praktyczne. Co prawda świetnie wyposażone, bo jakoś nie kojarzę żeby w nim czegokolwiek brakowało, ale ... duże drzwi uniemożliwiają wygodne wysiadanie w mieście, prędkości zbyt dużych raczej nie szło na naszych drogach wyciągać, nie mówiąc już o kosztach utrzymania. Najzabawniejsze było to, jak większość kierowców jeżdżących w Seicento i innych podobnych małych autach próbowali udowodnić, że jednak mogą mnie wyprzedzić :)

Mój partnerek jest ze mną od samego początku. Nie jest to idealne auto. Czuje się się że to taki udomowiony dostawczak, ale absolutnie mi to nie przeszkadza. Najważniejsze, że jest ekonomiczny, pojemny i praktyczny :)