Sprzedałem swoją alfe 156. Ale to brzmi jak bym mówił sprzedałem swoje dziecko zaczynało mnie nudzić. Poprostu dramat. Ciagle jestem w szoku po tym wydazniu kiedyś miałem dachowanie z kolegą i znacznie lepiej to znosiłem. Jescze tydzień temu jak by mi ktoś powiedział że będe musiał sprzedać swój samochodzik to mógłby wywołać u mnie takie spazmy śmiechu że groziło by to zejsciem "śmiertelnym". A tu takie coś no wpale tego nie ogarniam. Dlaczego ja? Nie będe się tu ...

Kiedy jestem w podłym nastroju idę do swojej 159. Już kiedy podchodze zaczyna być lepiej. W chwili kiedy siadam za kierą i słyczę przytłumiony dziwięk zamykanych drzwi myślę tylko o tym żeby się wyrwać na miasto. Lśniąco czarny metalik przyciąga tak wiele spojrzeń , że nie ma opcji by humor nie uległ natychmiastowej poprawie.