Moje pierwsze C5. Samochód sprowadzony ze Szwajcarii w 2007 roku. Wersja Exclusive, więc ma prawie wszystko. Prawie, bo brakuje nawigacji, skóry, szyberdachu i podgrzewania foteli. Poza tym ma wszystko, co wtedy oferował Citroen w C5. Mam go już ósmy rok i bilans wychodzi jak najbardziej na plus. Mechanika to bardzo mocna strona tego auta, jednak we znaki dawała mi się na początku elektronika i elektryka: cewki zapłonowe, panel klimatyzacji czy rezystor dmuchawy. Ogarnąłem to jednak i od 6 lat mam prawie bezawaryjny żaglowiec. Tak jak moje nowsze C5, tak i ten jest wyposażony w automatyczną skrzynię biegów. Niestety, ta jest czterobiegowa, a szwajcarskie góry mocno skróciły jej żywotność. Dlatego jest po generalnym remoncie i od 6,5 roku działa jak fabrycznie nowa. Poza tym, jak to w C5: miękko cicho i raczej mało sportowo, wręcz aksamitnie.

Auto od przysłowiowego dziadka, który jeździł nim do kościoła. Tyle, że tym razem to historia prawdziwa. Właściciel, rocznik 1927, miejmy nadzieję, że nie był w Hitler Jugend ;-). Samochód praktycznie jak nowy, można powiedzieć, że bez śladów użytkowania. Wersja Exclusive, ma wszystko oprócz skórzanej tapicerki. We wrześniu na wyposażenie wskoczyła wysokiej klasy instalacja podtlenku LPG. Samochód doposażony w oprzyrządowanie dla osób niepełnosprawnych, z racji tego, że ja, czyli właściciel auta właśnie taką osobą jestem. Sprzęt wręcz stworzony dla takich ludzi ze względu na zmienny prześwit, co ułatwia przesiadanie się z wózka. Póki co, przez 10000 kilometrów miał tylko jedną awarię, a mianowicie padły dwie cewki zapłonowe. Nie znaczy to, że nie wydaję na niego pieniędzy. Ale to jak dopieszczanie kobiety za pomocą biżuterii. A to felgi, a to dywaniki, a to wosk, a to inne błyskotki. Jako Citromaniak z dwudziestoletnim stażem nauczyłem się dbać o auta z szewronami na masce tak żeby odwdzięczały się bezawaryjnością. Oby tak było w przypadku ostatniego stalowoszarego nabytku.