No i stało się. Historia motoryzacyjna dopadła mnie z wielkim hukiem. Sprawdzian ze spostrzegawczości i umiejętności związanych z motoryzacją zabytkową odbył się w Katowicach, a dokładniej w budynku kina Helios.
Dostałem cynk od znajomej z uczelni, że w dniu 21 marca 2011 w holu budynku Altus pojawi się niezwykły 98 letni bohater, a właściwie genialna twórczość bohatera, który to w 1908 roku rozpoczął taśmowy rozwój motoryzacji. Henry Ford, bo o nim mowa, stworzył tzw. taśmę produkcyjną, z której zjeżdżały samochody marki Ford, a dokładniej rzecz ujmując Ford T. Ten oto model Forda z roku 1914 znalazł się w wyżej opisywanym miejscu. Wygląda jak żywcem wyjęty z tamtych czasów. Jest zjawiskowy, swoją obecnością stwarza niemałe poruszenie. „Toż to jeden z tych wozów bez Konia zaprzęgowego” powiedział pewien pan podziwiający ten cud techniki. Chodziłem wokół niego oglądałem i mimo gigantycznych emocji starałem się zachować trzeźwość umysłu.
Szukałem w sieci drugiego takiego samego modelu i nie znalazłem. Wydawać się mogło, że model ten jest niepowtarzalny i jedyny w swoim rodzaju, i tak też zapewne jest.
Po ochłonięciu i wypiciu kilku herbat zasiadłem raz jeszcze do komputera i zacząłem odrabiać lekcje historii sięgając do pamięci i zdjęć archiwalnych. Pierwszą rzeczą, którą pamiętam i nie daje mi spokoju to pytanie, dlaczego on nie jest czarny? Przecież jego twórca sam wyraźnie mówił, że” Ford może być w każdym kolorze byle był czarny”. Ktoś najwyraźniej wziął sobie te słowa do serca i nie doczytując słów pana Forda pomalował go właśnie na kolor „każdy”. Jednak to nie wada a zaleta. Gdyby był czarny nie wyglądałby tak oryginalnie. Porównując go ze zdjęciami, które wygmerałem w internecie oraz prasie z lat adekwatnych do rocznika tego pojazdu, znalazłem jeszcze kilka różniących go od fabrycznego oryginału cech.
Po pierwsze: ma dwa fotele, a wszystkie fotografie mówią, że stosowano w nim kanapę, do której montowano składany dach. Po drugie: nie ma dachu i mocowań na dach, które znajdowały się na kanapie, oraz w obrębie maski i chłodnicy. Po trzecie: ma szprychowane metalowe felgi, zgodnie z tym, co znalazłem koła w większości modeli są drewniane. Po czwarte: a propos chromu. Chrom nadaje mu naprawdę niebywałego uroku, ale nie zauważyłem żeby na zdjęciach archiwalnych, któryś z Fordów połyskiwał chromem.
Jednak, co by o nim nie napisać i tak jest to cudowny pojazd, życzę z całego serca właścicielowi tego samochodu, aby służył mu jak najdłużej i jak najwięcej radości mu sprawiał. Dawna jakość żyje już ponad 100 lat. A dzisiejsze samochody ile przetrwają?
Ford T to niezwykły pojazd. Był nie tylko samochodem na codzienne przejazdy z punktu a do b, ale służył też dzielnie jako pojazdy pancerne w wojsku polskim w czasach I wojny światowej.