Mój dotychczasowy zestaw audio składa się z radia Pionieer DEH-1300, zmostkowanej czterokanałówki do napędzania przodu, zmostkowanej dwukanałówki do suba, suba właśnie (te trzy komponenty alpine`a) + kondziołka. Sub ma 30cm, duży i miękki resor dlatego zamknięty jest w ciasnej obudowie, żeby szybko i precyzyjnie uderzał a nie łomotał. Podyktowane jest to też koniecznością pozostawienia jak największej przestrzeni ładunkowej w bagażniku.

Do tej pory uważałem że jednostka sterującą nie ma w zasadzie znaczenia bo to tylko laser + kawałek toru m.cz. okrojonego o końcówke mocy A że pionek ma już parę lat i nad nim wiała wstrętna dziura po radiu 2din (ford 6000cd) jakiś czas temu zastanawiałem się już nad czymś 2 din. Oprócz wymiarów ważne było żeby miało: zegarek, mogło być Deck-iem, było proste w obsłudze i miało urodę raczej klasyczną bez bajerów w stylu wyjeżdżane dvd czy cuś. No i dzisiaj poszedłem sobie do sklepu nie dla idiotów po myszkę do komputera, a że przechodziłem obok car audio, looknąłem i zobaczyłem alpinka CDE-W203Ri. Spełnia wszystkie wymagania, dodatkowo ma złącze usb z przodu więc odpadnie problem kilogramów płyt w dłuższe trasy. Trochę kosztowało, ale co tam - ważne że już nikt kto wsiądzie nie będzie pytał "a od czego taka dziura nad radiem". Szybki powrót ze sklepu, kilka ruchów śrubokrętem i zainstalowane. Pierwsze załączenie CDeka i... wstrząsnęło mną. Generalnie słucham lekkiego rocka w kierunku ballad. Nawet nie wyobrażałem sobie, że może być taka PRZEPAŚĆ pomiędzy odtwarzaczami CD (że o nędznej podróbce odtwarzacza Ford 6000CD nie wspomnę). Zrobiłem 3 rundy obwodnicą spod domu do leroya i spowrotem (jakieś 20 km w jedną stronę) żeby się nacieszyć. Nie do wiary - coś co mi się wydawało odtwarzaniem o znośnej jakości to jakiś łomot był. Teraz dopiero poczułem co znaczy scena muzyczna, kiedy słyszę instrument a wcześniej tylko domyślałem się jego brzmienia, każdy szczegół. Oczywiście bardzo daleko temu do hi-endu, ale jestem pod wielkim wrażeniem. Aż chce się wsłuchiwać w każdy szmer i każde brzdąknięcie i słychać jakby wokalista wypluwał płuca specjalnie dla mnie. No i sub poezja - odzywa się dokładnie wtedy kiedy powinien. Precyzyjnie zaznacza swoją obecność, a kiedy trzeba potrafi całkiem dobrze wymasować plecy... po prostu WOW.
Ma to tylko jedną wadę, za którą powinno się zabrać mi prawo jazdy Chce mi się zamknąć oczy, bo wyobraźnia i uszy podpowiadają że jestem na koncercie...

Gdy pierwsze wrażenie minęło, postałem wczoraj na pustym parkingu pod marketem i testowałem odtwarzanie różnych rodzajów muzyki. Okazało się, że Deep Purple, Dire Streits, Notis Sfakianakis odtwarza się genialnie, natomiast coś HipHopowego o mięsistym rozlanym basie już nie Przód swoje, a sub się gubi i bardziej rzęzi niż gra. Przy okazji okazało się, że podczas grania pod wpływem suba fabryczny spojler żyje własnym życiem i też chce grać. Zatem następnym krokiem będzie wytłumienie i podokręcanie wszystkiego co luźne.