Klamka zapadła, stało się. Niestety, Mercedes wymagał zbyt dużych kosztów, aby doprowadzić go do ładu, tak więc zdecydowałem się o wystawieniu go na sprzedaż.

Niezbyt dokładnie pamiętam, kiedy zamieściłem pierwsze ogłoszenie. Nie mniej jednak odzew był dość spory, dzwoniły telefony, ludzie chcieli się umawiać na oględziny.
Ile osób dzwoniło, czy nawet oglądało sam już nie pamiętam. Jakoś w końcu znalazła się osoba, która zabrała auto.
Wczoraj wieczorem (28.10) spisaliśmy umowę i autko z Warszawy pojechało do Dęblina.

W samochodzie było trochę do zrobienia, m.in:
- uszczelnienie przedniej szyby (przy dużych opadach ciekło z góry)
- czyszczenie i regulacja gaźnika oraz instalacji gazowej (jeśli to na pewno to odpowiadało za to, że auto nie miało siły jechać i paliło jak smok)
- tłumik końcowy (stary przerdzewiał i się urwał)
- poduszki tylnej belki (o ile przez to tył auta szarpało przy gwałtownym ruszaniu czy redukcjach)

I jeszcze wiele innych, większych czy drobniejszych poprawek.

Posiadaczem 190-tki byłem niespełna 2 miesiące. Przez ten czas zrobiłem nim niewiele ponad 1000 km (dla porównania, Caro które miałem przez 2 tygodnie, zrobiło 800 km), a awarii i napraw trochę było.

Koszta, jakie poniosłem przy samochodzie:
- nowy parownik BRC - 280 zł
- cewka oraz moduł zapłonowy - 150 zł
- wizyta w warsztacie (naprawa układu zapłonowego oraz rozrusznika) - 384 zł

Razem - 814 zł

Auto zakupiłem za 2000 zł, sprzedane zostało za 2200 zł.
W pakiecie z zakupem dostałem również komplet opon zimowych na stalowych felgach (opony 15 cali, pozostałych parametrów nie pamiętam, stan niemal b. dobry) oraz bagażnik dachowy. Wszystko to zostało, tak więc w razie sprzedaży być może nie będę stratny

Zawsze podobał mi się Mercedes 190, dlatego takiego sobie szukałem już od dłuższego czasu. Skusiła mnie niestety niska cena jak na taki rocznik, by wszystko było pięknie i cacy. Cóż poradzić... gdyby nie Polonez, którego darzę zdecydowanie większą sympatią i względem którego mam dość ambitne plany, Mercedes zapewne by pozostał, jednak obawiałem się że mogę trafić na skarbonkę i to zadecydowało o jego zbyciu.

Być może kiedyś wrócę do tematu, tak więc jeszcze nic straconego.

Oby nowy właściciel miał wystarczający zapał by uporać się ze wszelkimi dolegliwościami i będzie mi bardzo miło, jak kiedyś spotkam go na drodze