W końcu jest. Po raz pierwszy w życiu nowe, salonowe auto w moich własnych rękach. Od decyzji o zakupie do faktycznego przekręcenia stacyjki i przejechania pierwszych, własnych metrów minęło jakieś 21 dni. Całkiem szybko, biorąc pod uwagę, że pierwotny plan zakupu Kia Rio odbił się od ściany zwanej "trzeba poczekać pół roku". Po tym odbiciu poleciałem prosto w okolice Vengi, która zaskoczyła mnie swoją przestronnością i pakownością. Ok, dobra... Przedni lewy słupek jest niezbyt fortunnie umiejscowiony, ale - moim zdaniem - to kwestia przyzwyczajenia. Tak jak używanie wewnętrznego lusterka po latach jazdy zabudowanymi "dostawczakami". A'propos dostawczaków, to pierwsza, próbna wówczas jeszcze, jazda Vengą od razu skojarzyła mi się z jazdą za kierownicą czegoś pokroju Isuzu Midi (oj zrobiłem tym kilometrów w życiu) czy popularnego VW Transportera. Wysoka pozycja za kierownicą, szeroki widok przez przednią szybę, krótki "nos". Nikt nie świeci w oczy światłami z naprzeciwka a wysiadanie z auta to wysiadanie a nie wytaczanie się na jezdnię.

Moja Żona, zaaferowana przestrzenią w aucie, jak i jego nietypowymi gabarytami (wysokość i szerokość bije na głowę jej wysłużoną już Daewoo Nexię) rzuciła, że czuje się w Vendze.. jak w czołgu. Szerokość auta faktycznie robi swoje. Trzeba pięć razy zastanowić się, czy wjedziemy w upatrzone miejsce. W moim przypadku - czy wjedziemy w miejsce garażowe. Nexia nie miała z tym problemu, mimo czterech i pół metra długości. Nadrabiała bardzo małym promieniem skrętu. Venga - szersza o bodaj 10 cm i z promieniem skrętu dłuższym o 50 cm - okazuje się, że jest bardziej problematyczna w ładowaniu się między dwa auta niż nomen omen większa Nexia.

No ale przynajmniej czuć w niej przestrzeń i pewność prowadzenia. Silnik benzynowy 1.4 nie grzeszy oczywiście dynamizmem, ale - bez przesady - daje sobie radę w warunkach miejskich. Na razie na liczniku jest niestety za mało kilometrów, żeby próbować nieco dynamiczniejszej czy szybszej jazdy (niech się auto dotrze po swojemu), ale sądzę, że jak na nasze potrzeby jest to idealny wybór a przyszłość pokaże, że gdy trzeba będzie "łyknąć" TIRa, to będzie to do zrobienia.

Co więcej z pierwszych wrażeń? Cieszy wyposażenie wersji M wzbogacone o czujnik parkowania i zimowe opony. Jest klimatyzacja, dość dobre domyślne radio z USB/CD, podgrzewane lusterka, elektrycznie podnoszone szyby przednie, podłokietnik, regulowana kierownica, komputer pokładowy. Elementy w dzisiejszych czasach dość standardowe, ale charakterystyczne zwykle dla "bogatszych" wersji aut z segmentu B. Golasom z reguły brakuje wielu z tych elementów. Tutaj dużo dorzucane jest już do wersji S a M i tak miała tych parę fajnych rzeczy więcej, by się na nią skusić.

Życzcie mi szerokiej drogi, gumowych słupów i inteligentnych kierowców dookoła, którzy nie będą próbowali weryfikować oceny 'Euro NCAP' swojego i mojego samochodu za jednym zamachem.