Parę słów o wnętrzu. Poprzedni samochód to Skoda a prywatnie Opel i w związku z tym obsługa wymaga przyzwyczajenia Po pierwsze umieszczenie sterowania światłami oraz klaksonu w dźwigience na kolumnie kierownicy. O ile światła OK (ciągle szukam włącznika na desce), o tyle klakson jest strasznie nieporęczny. Druga dźwigienka i sterowanie wycieraczkami, które też odbywa się w drugą stronę w porównaniu do wymienianych wcześniej aut. Sprawy nie ułatwia zasłaniające oznaczenia na dźwigniach koło kierownicy i za to zdecydowany minus. Następna sprawa to sterowanie szybami bocznymi umieszczone na panelu środkowym oraz brak samoczynnego domykania przy np. dłuższym przytrzymaniu włącznika - mała rzecz a ułatwiłaby życie... Kolejnym przełącznikiem, tym razem nie zawaham się użyć określenia karkołomnie umieszczonym jest regulacja lusterek bocznych, która znajduje się pod dźwignią hamulca ręcznego. Trochę irytująca jest mała ilość schowków - tylko w drzwiach, niewielki schowek w desce rozdzielczej oraz miejsce na kubki (popielniczkę) i butelkę - kłopotliwe jest np. znalezienie bezpiecznego miejsca na okulary. Dacia nie jest też autem którym można podróżować na dłuższe odległości, a to ze względu na niezbyt wygodne siedzenia, które mają za krótkie siedziska oraz brak podparcia odcinka lędźwiowego pleców. Podczas pierwszej trasy (ok. 450 km) wymęczyłem się okrutnie... No i ta regulacja wysokości siedziska Przy pierwszym użyciu myślałem, że coś zepsułem... Podsumowując widać, że podstawowym założeniem przy projektowaniu auta były niskie koszty, ale nie tłumaczy to niektórych niedoróbek typu brak schowków czy zasłonięte dźwignie na kolumnie kierownicy. cdn