Witajcie,

W związku z zakupem kolejnego auta i zaostrzonych przepisów w Belgii, dotyczących samochodów na "obcych" blachach, zostaliśmy zmuszeni do podjęcia ostatecznej decyzji o sprzedaży Carismy. Starałam się tego uniknąć, gdyż autko sprawiało mi wiele radości, jednak było to nieuniknione

W niedzielę zrobiłam kilka zdjęć i około godziny 20 wrzuciłam ogłoszenie na jednym z tutejszych portali.
Odzew był niemal natychmiastowy.

W pierwszej kolejności, jeszcze tego samego dnia, przybył pewien Polak z kolegą na oględziny. W Miśce do wymiany było łożysko oporowe sprzęgła (koszt kilkudziesięciu złotych), co bardzo ich zniechęciło, mimo iż cena sprzedaży auta była kilkukrotni niższa niż jego cena rynkowa. Tak do północy sprawdzali, testowali i marudzili , po czym uznali, że nie będą wkładać w nią drugie tyle pieniędzy, bo "to naprawdę poważna i kosztowana usterka". Ah Ci znawcy

W poniedziałek o godzinie 19 przyjechał inny chętny, również z kolegą, tym razem Turek. Oczywiście został poinformowany o konieczności dokonania wymiany tegoż łożyska, co dla niego nie stanowiło żadnego problemu. W sumie to był tak nakręcony, że cokolwiem mu nie mówiliśmy to dla niego wszystko było ok I ta nieoryginalna klapa, i to, że autko na polskich blachach. Uznał, że nawet jeżeli będzie musiał drugie tyle włożyć w naprawę auta, gdyby coś jeszcze wyszło, to i tak je chce i mu się opłaca a autko mu się bardzo spodobało. Tak nastąpiła finalizacja transakcji i oczywiście spisanie umowy kupna sprzedaży. Została ona spisana w języku polskim (niestety sprawy urzędowe w Polsce przede mną, więc było to konieczne). Nowy nabywca nie chciał żadnych tłumaczeń i powiedział, że podpisze wszystko, co tylko chcemy. Niezbyt rozsądne z jego strony, bo na takim podejściu mógłby naprawdę wiele stracić, ale uczciwie podeszliśmy do sprawy i dostał tylko zwykłą umowę do podpisania. Przekazaliśmy dokumentację autka i kluczyki, otrzymaliśmy zapłatę i pożegnaliśmy się.
Z wielkim bólem serca patrzyłam jak moje kochane autko znika mi z oczu, mając świadomość, że widzę je już po raz ostatni. Kilka innych osób czekających na wieści zostało poinformowanych, że Mitsubishi zostało sprzedane.

Na tym zakończyła się moja przygoda z Misią, po 4 latach użytkowania. W najbliższych dniach postaram się wrzucić ostatni wpis z oceną autka, bo naprawdę jest warte uwagi


P.S. Czytając ponownie wrzucony przeze mnie wpis, zauważyłam, że pominęłam jedną kwestię (tak to bywa jak się pisze po nocy). Otóż, konieczność wymiany ww łożyska oporowego wyszła w momencie, gdy autko było sprawdzane przez pierwszych zainteresowanych. Po jeździe próbnej dało po raz pierwszy o sobie znać. Cała reszta się zgadza