10 dni temu minęła 4 rocznica obecności tego zielonego pojazdu w granicach najjaśniejszej Rzeczypospolitej.

Przeznaczenie owego mocno na dzisiejsze czasy nieopływowego, niemodnego, w kolorze łąki pojazdu zostało z góry określone w chwili zakupu: ma wytrzymać 3 lata i zarabiać (pomóc zarabiać) pieniądze nie uszczuplając przy tym zbytnio budżetu właściciela.

Kupiłem ten pojazd z niewielkim (potwierdzonym z 2 źródeł) przebiegiem sięgającym niecałe 190 kkm utrzymanym nadzwyczaj dobrze jak na ten model blachą i perfekcyjnie działającym silnikiem.

Tutaj można obejrzeć jak startował na mrozie:
W tym materiale można ocenić sprawność motoru po modzie wujka Uysego:


Wiadomym powszechnie jest iż moja religia nakazuje mi poruszanie się tylko i wyłącznie śmierdzącymi dieslami spod znaku TDI, dlatego w tym egzemplarzu nie mógł znaleźć się żaden inny motor.

Na dzień dobry postanowiłem doprowadzić do porządku układ doładowania (profilaktycznie / eksploatacyjnie w myśl standardu AC ) zawieszenie , wymieniłem akumulator , o ile pamiętam świece żarowe i oczywiście kompletny rozrząd ze wszystkimi należnymi paskami, rolkami, filtrami nie zapominając podrzucić Babci rodzonej 20 zł coby na tacę panom w czarnych kieckach w niedzielę podrzuciła ku pomyślności owego zielonego kurnika (to słowa Kaczora , nie moje )

Geneza obecnego wpisu jest prosta. Auto ku mojemu zaskoczeniu nie tylko spełniło moje oczekiwania odnośnie niezawodności, ale również spalania i odporności na tlenek żelaza.
Po 4 latach nadal potrafi pojechać 190 km/h po autostradzie, przy spokojnej jeździe uzyskać średni wynik z długiej trasy na poziomie 5l./100km (tak, tak to nie żart) nie wypić całęgo stanu oleju od wymiany do wymiany (5W50 wymieniany co 10 kkm) i nie oznajmiać ponuro faktu degradacji zawieszenia złowieszczym postukiwaniem.
Faktem jest iż przez 4 lata nie zajrzałem do zawieszenia (nie miałem potrzeby, bo działa bardzo dobrze), rokroczne przeglądy techniczne wykluczyły potrzebę ingerencji, amortyzatory pochodzą jeszcze z okresu produkcyjnego - jedynym elementem który wymieniałem są opony - muszą być sprawne i mieć wysoki poziom bieżnika (trasy pokonywane z dużymi prędkościami).

Najbardziej jednak cieszy silnik. Im zimniej tym szybciej się uruchamia, spalanie cieszy przy tankowaniu, osiągi są naprawdę zadowalające i niejeden Caddy III zdziwił się widząc dym z rury zielonego paskudztwa na blachach EPA.

Wpis ten podyktowany jest dużą radością z posiadania extraordynarnego egzemplarza, przysparzającego nie tyle bolączek ile radości z użytkowania - mimo że jest stary, niemodny , nieopływowy.
Przede wszystkim jednak - niezawodny.

Niech żyje TDI i stary poczciwy Caddy!