W czerwcu 1940 roku armia amerykańska ogłosiła zamiar wymiany motocykli łącznikowo-zwiadowczych i samochodów dyspozycyjnych Ford Model-T na „lekki pojazd rozpoznawczy”. Do przetargu zaproszono 135 producentów, którym przedstawiono szczegółową specyfikację techniczną pojazdu, obejmującą m.in. następujące wymagania:

-ładowność 272 kg
-rozstaw osi poniżej 1905 mm
-wysokość nie większa niż 915 mm
-silnik umożliwiający długotrwałą jazdę w zakresie 5 – 80 km/h
-prostokątny kształt nadwozia
-dwustopniowa skrzynka rozdzielcza i napęd 4x4
-składana szyba czołowa
-trzy oddzielne siedzenia
-oświetlenie do jazdy szosowej i w warunkach zaciemnienia wojennego
-masa poniżej 590 kg

Z początku jedynymi firmami, które zgłosiły akces do przetargu były Willys-Overland i American Bantam Car Manufacturing Company. Jednak wkrótce zgłosił się także Ford Motor Company i wtedy to właśnie o zdobycie lukratywnego rządowego kontraktu rozpoczęła się trójstronna konkurencja.

Prototypy do celów testowych powstały w rekordowym czasie. Na zbudowanie swego pojazdu Bantam potrzebował zaledwie 49 dni.
Twórcą prototypu Willys Quad był wiceprezes ds. inżynierii Willys-Overlanda – Delmar G. Roos. Ford przedstawił Model GP (General Purpose = ogólnego użytku) nazwany ‘Pygmy’, napędzany silnikiem adaptowanym z ciągnika rolniczego Ford/Ferguson.
W lecie 1940 roku każda z trzech firm otrzymała zamówienie na budowę 70 pojazdów próbnych.

W listopadzie 1940 roku pojazdy te zostały poddane próbom przez U.S. Army w Camp Holabird (stan Maryland). Jednak żaden z pojazdów nie spełniał wymogu masy poniżej 590 kg i dla następnych prototypów limit wagowy został podwyższony.

W marcu 1941 roku ogłoszono kolejny etap przetargu. Bantam miał wyprodukować 1500 sztuk pojazdów Model 40 BRC, Ford – 1500 sztuk zmodyfikowanych GP Pygmy – a Willys 1500 sztuk Quad’ów. W wyniku testów polowych i weryfikacji prowadzonych przez specjalistów armii – jako podstawowy pojazd amerykańskich sił zbrojnych wybrano konstrukcję Willysa.

Po uruchomieniu produkcji masowej, większość Bantamów i Fordów GP trafiła do Wielkiej Brytanii i Związku Radzieckiego w ramach programu pomocy wojennej „Lend Lease”. W Anglii Fordy GP nazwane zostały „Blitz Buggy”.


Willys MA/MB

Po serii modyfikacji Willys Quad zamienił się w Willysa MA, a następnie w Willysa MB. Lecz armia amerykańska i świat ochrzciły ten pojazd mianem „Jeep”®.

Mówi się, że miano to powstało z niedbałej wymowy głosek ‘GP’ (Dżi-Pi) – wojskowego skrótu słów ‘General Purpose’. Mówi się także, iż nazwa pojazdu pochodzi od popularnej postaci ‘Eugene the Jeep’ z kreskówki „Popeye”. Bez względu na jej pochodzenie, nazwa Jeep przyjęła się na dobre i stała się synonimem pojazdu terenowego, a sam pojazd – ikoną historii II wojny światowej.

Willys MA miał dźwignię zmiany biegów na kolumnie kierownicy, głębokie wycięcia
w burtach nadwozia, zestaw wskaźników złożony z dwóch ‘zegarów’ i dźwignię hamulca ręcznego po lewej stronie siedzenia kierowcy. Ponieważ pojazd musiał być zubożony w celu dotrzymania wymaganej przez armię masy 980 kg (wg zmodyfikowanej specyfikacji) – ówcześnie „zbędne” wyposażenie wzbogaciło model MB (drugiej generacji) – podnosząc jego masę o około 181 kg ponad wymagany przez wojskowych poziom.

Na potrzeby armii amerykańskiej Willys-Overland wyprodukował ponad 368.000 pojazdów, a Ford na mocy licencji – około 277.000. Surowy lecz solidny i niezawodny pojazd w kolorze oliwkowym na zawsze utrwalił się w pamięci jako współtwórca zwycięstwa aliantów w II wojnie światowej.

Po zakończeniu wojny Chrysler dokonał zastrzeżenia znaku towarowego „Jeep”
i planował wylansowanie samochodów Willys do celów rolniczych – w postaci ‘cywilnego’ terenowo-użytkowego Universal Jeep’a. Jeden ze sloganów reklamowych Willysa głosił, iż „Słońce nigdy nie zachodzi dla Wielkiego Jeepa” – a firma nie ustawała w wysiłkach, by zasłużyć na miano wyłącznego twórcy pojazdu Jeep.


Jeep CJ (Civilian Jeep)

Pierwszy ‘cywilny’ Jeep CJ-2A powstał w roku 1945. Według reklam Willysa był to pojazd roboczy dla rolników i budowlańców. Samochód miał m.in. otwieraną klapę tylną, koło zapasowe na burcie nadwozia, powiększone reflektory i zewnętrzny korek wlewu paliwa – i inne detale, niespotykane w jego militarnym pierwowzorze.

Jeep CJ-2A produkowany był przez cztery lata, po czym w roku 1948 ustąpił miejsca modelowi CJ-3A, który nie różnił się zbyt wiele od poprzednika – zachował bowiem silnik czterocylindrowy typu L-Head, lecz miał jednoczęściową szybę czołową.

W roku 1953 ukazał się model CJ-3B, wyposażony w podwyższoną kratę chłodnicy i maskę silnika – by pomieścić nowy, czterocylindrowy silnik górnozaworowy „Hurricane” typu F-Head. Produkcja tego modelu trwała do roku 1968, a sprzedaż w USA osiągnęła 155.494 sztuki. W roku 1953 za kwotę 60 mln dolarów firmę Willys-Overland przejął Henry J. Kaiser. Firma Kaiser Company rozpoczęła niezwłocznie intensywny program rozwojowy, zmierzający do poszerzenia gamy pojazdów Jeep.

Dwa lata później w roku 1955 Kaiser zaprezentował model CJ-5, oparty na „koreańskiej” wersji wojskowej M38A1 z 1951 roku o zaokrąglonych błotnikach przednich. Był nieco większy od CJ-3B z uwagi na wydłużony rozstaw osi i długość karoserii. Dzięki modyfikacjom silnika, osi i skrzyń biegów, a także zwiększonemu komfortowi jazdy – CJ-5 stał się pożądanym nabytkiem dla klienteli zainteresowanej pojazdami terenowymi.
Stylizacja CJ-5 była „wygładzona” a krawędzie nadwozia zmiękczone. Oprócz wydłużonego rozstawu osi model CJ-6 był w zasadzie identyczny jak CJ-5. W roku 1956 pojawiła się wersja CJ z kabiną umieszczoną nad silnikiem pojazdu.

Model CJ-5 był produkowany w latach 1954 – 1984, czyli najdłużej ze wszystkich pojazdów marki Jeep. Pod 16-letnim zarządem Kaisera produkcję pojazdów Jeep uruchomiono w 30, zaś sprzedaż prowadzono w ponad 150 krajach świata.

W roku 1962 w modelu Wagoneer (poprzedzającym gamę Cherokee) – Jeep wprowadził pierwszą w pojeździe 4x4 automatyczną skrzynię przekładniową. Model Wagoneer 1962 był także pierwszym pojazdem o napędzie 4x4 z niezależnym zawieszeniem kół przednich.

W roku 1965 jako opcję w modelach CJ-5 o rozstawie osi 2057 mm i CJ-6 o rozstawie osi 2565 mm wprowadzono nowy silnik V-6 „Dauntless”, którego moc 155 KM była niemal dwukrotnie wyższa niż standardowych silników czterocylindrowych. Był to także pierwszy silnik V-6 w samochodzie serii CJ.

Rok 1970 przyniósł przejęcie firmy Kaiser Company przez American Motors Corporation (AMC). Pojazdy z napędem na cztery koła zaczęły ogromnie zyskiwać na popularności i w roku 1978 produkcja Jeep’ów sięgała 600 sztuk dziennie – a więc trzykrotnie więcej niż na początku dekady.

W czasach AMC pojazdy Jeep otrzymały silniki V-8 o pojemności 4982 oraz 5899 cm3. Modele CJ-5 i CJ-6 wyposażono w potężniejsze mosty napędowei hamulce oraz zwiększono rozstaw kół jezdnych.

Nowością w roku 1973 był pierwszy automatyczny system stałego napędu 4x4 Quadra-Trac®, dostępny w pick-up’ach i kombi Jeep’a a następnie w modelu CJ-7.

W roku 1976 AMC wyszedł z modelem CJ-7, pierwszym radykalnie zmodernizowanym pojazdem marki Jeep od 20 lat. Aby pomieścić automatyczną skrzynię przekładniową model ten (w porównaniu z CJ-5) miał nieznacznie wydłużony rozstaw osi. Po raz pierwszy dostępny był tłoczony w plastiku hard-top oraz drzwi z blachy stalowej. Zarówno CJ-7 o rozstawie osi 2375 mm jak i CJ-5 o rozstawie osi 2121 mm wytwarzane były aż do roku 1983 – gdy z uwagi na spadający popyt, CJ-5 zakończył swój żywot produkcyjny po 30 latach popularności.

Zaprezentowany w roku 1981 Jeep Scrambler różnił się od CJ-7 głównie dłuższym rozstawem osi i znany był na świecie jako model CJ-8.

Od czasu, gdy w roku 1950 firma Willys zarejestrowała nazwę ’Jeep’ jako znak towarowy w Stanach Zjednoczonych, własność praw do tego znaku (obecnie zastrzeżonego w skali światowej) przeszła z Willysa-Overlanda na Kaiser Jeep, potem na American Motors Corporation, a następnie na Chrysler Corporation. Obecnie marka Jeep należy do koncernu DaimlerChrysler.

Na zdjęciach kolejno:
CJ 2A
CJ 3B
CJ 5
CJ 6 Fire Jeep
CJ 7
CJ 8