Instrukcja dla "Presidenta Harry'ego" została przeczytana, przyswojona i czekała na praktyczną realizację. Okazja pojawiła się przy powrocie z drugiej pracy, do której pojechaliśmy autem. Bat na dach, radio na miejsce operacyjne (przy okazji, spostrzeżenie, muszę coś z kablami zasilającymi zrobić i ogarnąć to wszystko, bo się bałagan robi w okolicach ręcznego/dźwigni zmiany biegów).

Kraj "PL" ustawiony, modulacja AM, kanał 19: szumi... Cuś się dzieje. Ktoś gada. W okolicach Kina Femina puszczony w eter pierwszy historyczny komunikat. Odpowiedź uzyskana, słychać mnie przyzwoicie. Dobrze, cieszy mnie to, ale i rozmówcę słyszałem średnio, a i nikt w okolicy się nie odzywał. Tylko szum. Czyżby wina miejskich zakłóceń? Drugi komunikat nadany w okolicy skrzyżowania Górczewska/Prymasa, tu już reakcja lepsza, słyszałem kolegę wyraźniej. Czyżby kwestia tego, że jest tam więcej otwartej przestrzeni?

Prób więcej nie robiłem, te dwie mi wystarczyły. Na koniec jeszcze zagadałem się i zapomniałem złożyć bat przed wjechaniem do garażu, trzeba było wychodzić i na zjeździe go składać. Wiedziałem, że jest za wysoki, ale teraz mam przynajmniej empiryczny dowód na to, że jest na pewno za wysoki (przez bramę garażu nie zmieściłbym się).

Dopiero w domu dotarło do mnie, jak bardzo krzywdzi człowieka współczesna cywilizacja. Tak, jak programista korzystający z języków wyższego poziomu (gdzie przekazanie komputerowi co ma zrobić jest coraz prostsze i coraz więcej jest narzędzi kontrolujących, czy programista nie popełnia błędu) zapomina o programowaniu na poziomie niskim (na poziomie sygnałów, zer i jedynek), tak ja, przywykły do zdalnej komunikacji głosowej za pomocą telefonu komórkowego, gdzie zwykle słychać głośno i wyraźnie, zapomniałem, że przecież CB nadaje w eter, zatem wszystko, co ktoś gdzieś tam nadaje, wpada do mnie. Stąd i tych, którzy są blisko, będę słyszał lepiej, tych daleko - gorzej albo wcale. Niby takie proste, a dla mnie, jak inżyniera in spe powinno być oczywiste, ale tory cywilizacyjne są prościutkie i ciężko je opuścić: pralka ma prać równo, telewizor ma nie mieć zakłóceń, patelnia ma nie przywierać, wszystko niemalże matematycznie idealnie.

Dobrze, że są jeszcze miejsca, gdzie tej matematycznej idealności jest mniej.

Kolejny punkt programu: strojenie radyjka, a za trzy tygodnie - test bojowy w trasie. Zatem przed Państwem jeszcze co najmniej dwa odcinki "Hipka w eterze". Zapraszam serdecznie!