Na liczniku wybiła okrągła wartość 256 kilometrów. Zima nie sprzyja częstym podróżom a charakter pracy mojej Żony jak i mój nie wymusza na nas konieczności częstego wyprowadzania auta z garażu. Coś czuję, że za kilka lat można będzie sprzedawać samochód jako "jeżdżone tylko w niedzielę do kościoła i z powrotem przez niepalącą kobietę". No dobra, kobietą nie jestem, kościoły podziwiam raczej z zewnątrz a kilometry robię częściej poza weekendami, ale sens pozostaje ten sam. Po prostu nie ma potrzeby - nie ruszam samochodu.

Te przejechane 256 kilometrów i spalone nieco mniej niż pół zbiornika paliwa, to efekt zwykłego używania auta na krótkich dystansach. A to większe zakupy, a to kino, a to jakieś mniejsze i większe wizyty u lekarza (o dziwo nie przez grypę). Auto prowadzi się dalej bez problemu. Do bagażnika wrzuciłem mój prywatny fetysz - składaną plastikową skrzyneczkę przydatną do przenoszenia zakupów z garażu do mieszkania. Zaskoczyłem się też przyjemnie, że port USB z firmowego radia daje na tyle mocne zasilanie, że może ładować telefon, tak więc od biedy nie potrzebuję przejściówek "zapalniczka->USB". Na szybie wylądował telefon z Yanosikiem. Hehe... To mi przypomniało wczorajsze zdarzenie. Ruszamy do naszych znajomych a w Yanosiku komunikat mówiony charakterystycznym głosem syntezatora mowy: "Nieoznakowani w okolicy. KIA". Moja Żona na to: "To my!". Pośmialiśmy się nieco a fakt faktem, że kilkaset metrów dalej stała KIA. Oznakowana. W okolicy.

Wracając do tematu. Ciągle też jestem na etapie poznawania auta i przyzwyczajania się do niego. W nieco bardziej gorących momentach, gdy istnieje konieczność szybkiego sięgnięcia do dźwigni zmiany biegów, udaje mi się polecieć ręką nieco za daleko uderzając w panel do obsługi nawiewu i klimatyzacji, co kończy się zamierzoną redukcją biegu i niezamierzonym przełączeniem dmuchania na przykład z szyby na nogi, przestawienia ciepłego powietrza na zimne i zwiększeniem prędkości dmuchawy. Efekty mogą wystąpić w dowolnej konfiguracji - wszystkie naraz lub losowo wybrane. Lewy słupek też ciągle uczy mnie pokory i wyobraźni, ale tu radzę sobie coraz lepiej.

Ot i tyle. Większa podróż zaplanowana jest dopiero na Święta Wielkanocne, tak więc do tej pory pewnie zajmę się wypalaniem pozostałej połowy paliwa w zbiorniku a moja Żona w praktycznym przypominaniu sobie (od kiedy się znamy to ja częściej prowadzę auta w których oboje się znajdujemy) jak się jeździ samochodem Obym umiał siedzieć cicho na fotelu pasażera!