W końcu nadeszła w moim życiu ta piękna chwila, gdy postanowiłem kupić swój pierwszy własny samochód. Do samego zakupu przymierzałem się od kilku miesięcy, przeglądając w tym czasie wiele ofert dotyczących różnych marek samochodów. Ostatecznie wybór padł na Hondę Jazz, choć sporo osób twierdzi, że to auto dla kobiet lub starszych małżeństw. Dlaczego więc zdecydowałem się na taki samochód, a nie np. Hondę Civic? Już wyjaśniam.

Decydując się na zakup samochodu głównie zależało mi na maszynie, która niedrogo dowiezie mnie do pracy i z powrotem. Główne założenie były następujące:

- niskie spalanie
- niewielkie gabaryty
- nie za mały bagażnik (jak już mam samochód, to czasem będę nim coś przewoził)
- w miarę dynamiczny silnik

Początkowo byłem niemal zdecydowany na Opla Corsę C, ale ciężko było znaleźć odpowiadający mi samochód na sprzedaż. Rozglądałem się też za VW Polo i Golfami, jednak są te samochody w cenach, na jakie sobie mogłem pozwolić nie podobały mi się za bardzo.. Trafiła się jednak Honda, dość przypadkowo, ale w życiu trzeba mieć też trochę szczęścia.

Mały Japończyk urzekł mnie swoimi kształtami, wielkością bagażnika, możliwością składania tylnych siedzeń (ale nie tak jak w większości samochodów ) oraz ilością miejsca w środku. Po pierwszej jeździe byłem też pod wrażeniem dynamiki silnika, jak na takie autko to naprawdę może robić wrażenie.

Jazzik spełniał wszystkie moje oczekiwania jakie sobie założyłem. Dodatkowo było naprawdę super zadbane od wewnątrz i zewnątrz także. Wiadomo, w dziesięcioletnim samochodzie jakieś ryski pojawić się muszą, ale jest ich tak mało, że niemal ich nie widać. A jeszcze ważniejsze - brak korozji na nadwoziu, co jest niezłym wyczynem jak na Hanię. Trochę gorzej z podwoziem - poważnie zastanawiam się na jego konserwacją, ale to chyba dopiero na wiosnę najwcześniej... ogólnie mam wrażenie, że pozytywne opinie na temat tego autka, między innymi na tym portalu, nie były wcale przesadzone.

Co do silnika, chodzi idealnie, po miesiącu eksploatacji nadal nic mu nie dolega, chodzi cichutko, acz na wyższych obrotach daje znać, że jadę Hondą. Producent popisał się także z rozrządem - łańcuszek jest bezobsługowy, więc zaoszczędziłem kilka stówek na start. Tym samochodem dobrze się jeździ zarówno w mieście, jak i na krótkich odcinkach na drogach szybkiego ruchu. A tyle mi wystarczy. Prowadzi się dobrze, na początku jedynie ciężko się przyzwyczaić do dziwnego kąta nachylenia szyby i szerokich słupków z przody nieco ograniczających widoczność, ale to się da przeżyć.

Decydując się na zakup tego autka wiedziałem, że nie kupię samochodu z zacięciem sportowym, ale przecież też nie takiego szukałem. Wiedziałem też, że oglądać się za nim będą tylko dziewczyny, które same chciałyby takim samochodem jeździć, bo łatwiej wyrwać na Golfa trójkę. Tylko, że mi też nie na tym zależało. Więc można powiedzieć, że wszelakie mniej lub bardziej złośliwe uwagi na temat tego samochodu spływają po mnie. Mam samochód oszczędny, dynamiczny, przestronny. Taki jak chciałem.

Niedługo uzupełnię tutaj galerię zdjęć, na których będzie można bliżej przyjrzeć się mojemu nabytkowi, więc korzystając z okazji już teraz zapraszam chętnych do ponownego zaglądnięcia na profil mojej Hani.