Zaczniemy od początku. W czerwcu zeszłego roku zauważyłam drobny problem z moją Cari. Przy zmianie biegów i przyspieszaniu było słychać podejrzane wycie. Wtedy wiedziałam, że coś jest nie tak i trzeba to jak najszybciej naprawić. Niestety przebywamy za granicą i mąż uznał, że za niespełna miesiąc jedziemy do Polski i tam autko naprawimy. Problem jednak zaczął się nasilać, skrzynia się zacinała i czasem nie wchodziły biegi. Mąż dalej trzymał się własnego zdania. Koniec czerwca, redukcja na dwójkę (jazda przez próg zwalniający) i w takiej pozycji skrzynia została, cosik się zakopciło i ani rusz dalej, bo szarpało, trzeszczało. Dotransportowaliśmy go jakoś do domku.

9.04 mąż chciał sprawdzić z ciekawości czy jednak skrzynia się troszeczkę nie rozruszała. Wciskał sprzęgło i szarpie nią, nagle ruszyła, biegi dziwnym cudem zaczęły przeskawiwać. Ściągnął pokrowiec, patrzymy a ona prawie całkiem odłamana. Zostawił. Przyjechał mechanik chcąC sprawdzić co jest nie tak ze skrzynią. Chce zmieniać biegi a tu gałka mu w łapce już została:D Szczerze wtedy to już myślałam, że padnę ze śmiechu, zwłaszcza widząc jego minę:D Ale dobrze się stało, mąż chciał to spawać a ja dziękuję jakby na trasie do PL mi w łapce tak została, gdyby spaw puścił

10.04 mechanik zabrał ją do siebie. Jakimś cudem o własnych siłach dojechała. Wiedziałam wtedy, że jeszcze nie nadaje się do niczego, ale serce mocniej zabiło widząc ją jadącą.

20.04.2012 nadszedł długo wyczekiwany przeze mnie dzień, odzyskałam moją miłość Cały dzień jak na szpilkach siedziałam niemogąc doczekać się jej przyjazdu Ktoś pomyśli stare auto, niewiele warte. Mi to autko daje radość, przyjemność z jazdy, sama świadomość, że już jest i z powrotem mi służy wywołuje u mnie uśmiech na twarzy:D Parę dni potrwa nim się odmuli, w końcu 10 miesięcy stała nieruchomo, ale już jest znacznie lepiej. Oby mi jeszcze troszkę posłużyła:D Ahhh teraz jestem już szczęśliwa:D:D